Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Πόσο εύκολα, μπορούμε να κάνουμε ένα παιδί ευτυχισμένο!

Όταν κανείς δουλεύει με παιδάκια προσχολικής ηλικίας, εντυπωσιάζεται, με το πόσο εύκολα μπορεί να τους χαρίσει την ευτυχία, τον κόσμο ολόκληρο.
Εγώ, δουλεύοντας αρκετά χρόνια με μικρά παιδιά, το έχω βιώσει αυτό πάρα πολλές φορές, όμως κάθε φορά που βλέπω την ευτυχία στο προσωπάκι τους, συγκινούμαι βαθιά.
Σήμερα, είχα μπει το πρωί στην τάξη των τρίχρονων για να κάνουμε μουσική, και είχα προλάβει να τους μοιράσω κρουστά όργανα, όταν  ειδοποιήθηκα, ότι εκτάκτως το πρόγραμμα έπρεπε να αλλάξει, κι εγώ να πάω στην μεγαλύτερη τάξη για μάθημα. Για να μην πάρω πίσω τα όργανα έτσι ψυχρά, αφού ξέρω πόσο πολύ περιμένουν την ώρα της μουσικής, γύρισα ενθουσιασμένη στην τάξη, και αρχίζοντας να μαζεύω τα όργανα, τους έλεγα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να φύγω, γιατί είχε έρθει ο λαγός του Πάσχα, και ήθελε να μου μιλήσει. Με μεγάλο ενθουσιασμό και τα ίδια με ρωτούσαν αν είναι έξω, και με παρότρυναν να πάω!
Όταν ήρθε η ώρα να ξαναμπώ για μουσική στην μικρότερη τάξη των τρίχρονων, μπούκαρα μέσα ενθουσιασμένη, λέγοντας: "Πού να σας τα λέω!!! Μίλησα με τον λαγό του Πάσχα"!!!!
Παρασύροντας τα με τον δικό μου ενθουσιασμό, άρχισαν χαρούμενα να με ρωτάνε τι μου είπε, πού είναι τώρα, κάποιο με ρώτησε αν φορούσε γάντια -απάντησα αυθόρμητα όχι- , κάποιο άλλο τι χρώμα είναι -απάντησα αυθόρμητα ροζ και άσπρο- αν θα έρθει στην τάξη - είπα όχι, γιατί αγαπάει πολύ τα παιδάκια, όμως τρομάζει άμα είναι πολλά μαζί- κλπ.
Τελικά, τους είπα, ότι με ρώτησε αν γνωρίζουν τα παιδιά κάποιο πασχαλινό τραγούδι, και ότι θα βρίσκεται έξω από την τάξη, και θα τα χειροκροτήσει αν τραγουδήσουν όμορφα.
Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο όμορφα τραγούδησαν το τραγούδι "Η Πασχαλιά", και πόσο όμορφα το υποστήριξαν ρυθμικά με τα κρουστά τους όργανα!
Όταν τελείωσε, χειροκρότησε δυνατά η δασκάλα τους, που βρισκόταν πίσω από την πόρτα,  έπειτα από συνεννόηση με εμένα.
Η έκπληξη, η χαρά και ο ενθουσιασμός τους όταν άκουσαν το χειροκρότημα, δεν περιγράφεται με λόγια. Το προσωπάκι τους έδειχνε όλη την ευτυχία που ένιωθαν. Εντυπωσιάστηκα με ένα κοριτσάκι, που δάκρυσε από συγκίνηση.
Για άλλη μια φορά, είδα, το πόσο εύκολα μπορούμε να χαρίσουμε στα παιδιά την ευτυχία!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου