Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Στ' αλήθεια τώρα ποιος φταίει, τα παιδιά, ή εμείς;


Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η Αννούλα στην κατασκήνωση"

"...Σηκώθηκαν λοιπόν όλα τα παιδιά, μαζί και η Αννούλα, και έκαναν ένα μεγάλο τρενάκι, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά του το καθένα, για να σερβιριστούν. Η Αννούλα στεκόταν ανάμεσα στη Λίζα που ήταν πίσω της και στη  Δήμητρα που στεκόταν μπροστά της, και έτσι, καθώς προχωρούσαν, είχε καρφώσει με το βλέμμα της ένα ταρτάκι που της φάνηκε πως είχε πάνω του την πιο κόκκινη και πιο μεγάλη φράουλα. Συνηθισμένη από το σπίτι της , που ήξερε πως είχε προτεραιότητα στην επιλογή γλυκού ή φαγητού και έπαιρνε πάντα το καλύτερο κομμάτι -μάλιστα, αν τύχαινε να θέλει κάποιος άλλος το "δικό" της κομμάτι, γινόταν ολόκληρο θέμα και τελικά νικούσε η Αννούλα-, συνηθισμένη λοιπόν από το σπίτι της, θεωρούσε πως το καλύτερο κατά τη γνώμη της ταρτάκι έπρεπε να το πάρει η ίδια. Μόλις ήρθε η σειρά της καημένης της Δήμητρας, και σερβιρίστηκε, η Αννούλα έπαθε αμόκ. Της είχε πάρει το ταρτάκι ΤΗΣ. Αμέσως αντέδρασε:
"Έι,  εγώ το θέλω αυτό!" της είπε και την τράβηξε απότομα από το χέρι.
"Γιατί;" ρώτησε έκπληκτη η Δήμητρα.
"Γιατί έτσι, εγώ το ήθελα."
Τότε επενέβη η Λίζα.
"Αννούλα, επιτέλους! Θα σταματήσεις να φέρεσαι σαν μωρό; Πού να ήξερε η Δήμητρα ότι είχες βάλει στο μάτι το ταρτάκι που πήρε; Ας της έλεγες να σ' το αφήσει στο κάτω κάτω. Ή ας της το ζητούσες ευγενικά, και αυτή αν ήθελε να σ' το δώσει. Είσαι όμως πολύ αγενής".
Η Αννούλα για άλλη μια φορά τά 'χασε, όμως δεν μπορούσε μέσα σε μια στιγμή- και με το δίκιο της εδώ που τα λέμε- να αναθεωρήσει το πιστεύω που είχε τόσα χρόνια: πως της αναλογούσε πάντα το καλύτερο κομμάτι, είτε ήταν φαγητό είτε γλυκό. Γι' αυτό συνέχισε:
"Σιγά μην τη ρωτήσω κιόλας. Εγώ θα το πάρω γιατί εγώ το ήθελα πρώτη" , είπε και έκανε να αρπάξει το ταρτάκι από το πιάτο της Δήμητρας που την κοιτούσε αποσβολωμένη, όπως και τα άλλα παιδιά, μια και πάλι είχε γίνει το επίκεντρο της κατασκήνωσης και μάλιστα ακούγονταν ήδη γέλια και ψίθυροι ολόγυρά της. Καθόλου όμως δεν την ένοιαζε την Αννούλα, γιατί το μόνο που ήθελε ήταν να πάρει το ταρτάκι ΤΗΣ.
Τότε η Λίζα, πολύ θυμωμένη πια, είπε:
"Αφού είσαι έτσι δεσποινίς μου, δε θα φας κανένα ταρτάκι. Γύρνα αμέσως πίσω στη σκηνή μας, γιατί ξεπέρασες τα όρια πια. Μπορείς να φέρεσαι όσο απαίσια θέλεις, αφού αυτή τη συμπεριφορά επιλέγεις, να ξέρεις όμως ότι τουλάχιστον εδώ θα έχεις και συνέπειες".
Η Αννούλα έκανε μια απότομη στροφή και πήρε το δρόμο με το κεφάλι ψηλά για το αντίσκηνό τους.
Καθώς περνούσε απ' το "τρενάκι", άκουγε τα πνιχτά γέλια των παιδιών που την κορόιδευαν και με το δίκιο τους, έτσι όπως φερόταν.  ......."

Γνώμη μου, η "σκληρή"  αγάπη μας θα βοηθήσει τα αγγελάκια μας -είτε είναι παιδιά μας, είτε εγγόνια μας, είτε μαθητές μας-  να μεγαλώσουν σωστά.

Καλή δύναμη σε όλους μας!

4 σχόλια:

  1. Με εκπλήττε ευχάριστα το 'σπιτικό' σου με το όμορφο και πολύ ενδιαφέρο περιεχόμενό του. Τα συγχαρητήρια μου. Το πρόσθεσα στη λίστα μου! Θα τα λέμε σίγουρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοίβο, με μεγάλη μου χαρά σε καλωσορίζω στο -όπως πολύ εύστοχα αποκαλείς- "σπιτικό" μου.

    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
    Μέχρι την επόμενη ηλεκτρονική επικοινωνία, ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ολοι έχουμε μια Αννούλα μέσα στο σπίτι μας ή μέσα μας!
    Ευχαριστώ που μ' επισκέπτεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χα,χα1 Αυτό είναι αλήθεια Ρένα μου. Το ζήτημα είναι όταν την έχουμε σπίτι μας, ή στο σχολείο μας -αν δουλεύουμε με παιδιά-, ακόμα και μέσα μας (συμφωνώ απόλυτα, να τη βοηθήσουμε ν' απαλλαγεί από την κακομάθεια της, γιατί στην ουσία, άθελά μας, εμείς "φτιάχνουμε" τις Αννούλες.

    Είναι χαρά μου να σε επισκέπτομαι

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή