Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Χρόνια πολλά πατέρα!!!

Χρόνια πολλά σε όλους τους πατέρες του κόσμου!!
Νομίζω ότι δικαιούνται και οι πατέρες μια ΚΑΤΑΔΙΚΗ τους μέρα. Ειδικά στη δική μας εποχή, που οι ρόλοι ας πούμε ότι έχουν εξισωθεί, μάνα και πατέρας μεγαλώνουν τα παιδιά τους, μαζί. Εγώ θυμάμαι το Γιάννη (αυτός είναι ο άντρας μου), να ξενυχτάει πάνω από το προσκεφάλι των παιδιών μας, να έχει την υπομονή να τα κρατήσει στην αγκαλιά του όση ώρα χρειαστεί μέχρι να κοιμηθούν, (κάτι που εγώ δεν είχα, το λέω) και να τους σιγοτραγουδά περπατώντας ήρεμα πάνω-κάτω, να τους αλλάζει την πάνα, Θυμάμαι την πρώτη φορά που επιχειρήσαμε να κάνουμε μπάνιο την πρωτότοκη κορούλα μας, (είχε έρθει η μαμά μου για τρεις εβδομάδες, και όταν έφυγε, έπρεπε να αναλάβουμε εμείς. Εγώ δεν είχα ξαναδεί νεογέννητο, ήμουνα και μικρή σε ηλικία, σπούδαζα ακόμη, αστε τα, για γέλια ήμουνα. Έμαθα σε χρόνο ρεκόρ όμως, όπως όλες οι μανούλες) θυμάμαι λοιπόν την πρώτη μας επιχείρηση λουσήματος, που κρατούσαμε τη Μαρία μας ο ένας από το ένα χέρι και ο άλλος από το άλλο, και πασχίζαμε να την κάνουμε μπάνιο. Θεέ μου, πόσο δύσκολο μας είχε φανεί εκείνη την πρώτη φορά (τώρα που τα σκέφτομαι μου έρχονται γέλια).
Θυμάμαι ακόμη το Γιάννη μου, να γεμίζει το σπίτι με μπαλόνια κάθε φορά που είχανε πάρτι γενιθλίων, και να τρέχει σαν τρελός να βγάλει φωτογραφίες και να τραβήξει βίντεο.
Θυμάμαι ακόμη τις σταγόνες δακρύων πίσω από τη βιντεοκάμερα, στην πρώτη τους γιορτούλα στον παιδικό σταθμό, αλλά και στην πρώτη τους παρέλαση στο δημοτικό.
Τον βλέπω και τώρα πόσο τις αγαπά και νοιάζεται, και είναι δίπλα τους σε κάθε δύσκολη στιγμή, να τις στηρίξει και να τις συμβουλεύσει.
Θυμάμαι όμως και τον δικό μου μπαμπά, λιγότερο εκδηλωτικό από τον μπαμπά των δικών μου παιδιών, ωστόσο την αγάπη και την κρυμένη γλυκάδα του, την εισέπραττα. Θυμάμαι πώς με καμάρωνε, κάθε φορά που έπαιρνα μέρος σε κάποια εκδήλωση στο σχολείο, αλλά και πώς με έκανε χάζι, που έπαιζα ποδόσφαιρο, ή νικούσα τον αδερφό μου στην πάλη, ήμουνα βλέπετε αγοροκόριτσο και ζωηρό αγοροκόριτσο.
Τώρα στα εξηνταπέντε του, θέλει να του τραγουδώ με την κιθάρα μου, κι εγώ άλλοτε του κάνω το χατήρι, άλλοτε όχι (είμαι κι εγώ μια)
                                      ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ!!!

11 σχόλια:

  1. Χρόνια Πολλά στους πατεράδες μας.
    Και ο δικός μου πατέρας δεν ήταν - είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικός με εμάς σαν παιδιά αν και υπέροχος άνθρωπος, αλλά ο πατέρας της κόρης μου είναι τελείως διαφορετικός. Θα έλεγα πώς μοιάζουν αρκετά με τον δικό σου σύζυγο. Έχει φοβερή υπομονή ειδικά με το νεραιδάκι μας και αν ξενύχτησε; Ένα μόνο θα σου πώ. Κοιμηθήκαμε σαν άνθρωποι ολόκληρη νύχτα πριν από 3 μήνες περίπου, 15 μήνες μετά τον τοκετό. Ζωή να έχει το πουλάκι μου αλλά δεν τα πήγαινε καλά με τον ύπνο. Και ο μπαμπάς της εκεί, ξύπνιος όλη νύχτα να την σκεπάζει,να της δίνει την πιπίλα, να την χαϊδεύει για να κοιμηθεί......
    Τους αξίζει αυτή η μέρα!!!!!!
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλωσήλθες Νατάσα!!! Χαίρομαι τόσο πολύ που σε βλέπω!!!
    Είδες όμως πώς είναι οι σημερινοί μπαμπάδες; Τυχερά τα παιδιά μας! Κι εμείς όμως τυχερά και ας μην ήταν τόσο εκδηλωτικοί οι δικοί μας
    Να το χαίρεστε το νεραϊδάκι σας, και να το μεγαλώσετε γευόμενοι τις ομορφιές του. Είναι δώρο θεού τα παιδιά!!!
    Και πες στο σύζυγο, ότι σε λίγα χρόνια, θα του φέρει από το σχολείο της, την πρώτη του κάρτα γι' αυτή τη μέρα!!!
    Καλή σου μέρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ροδούλα μου, να είσαι καλά που μας θυμήθηκες! Εσύ και η... Google! Χάρηκα, μάλιστα, την αθέλητη δισημία σου: Δικαιούμαστε μια μέρα... ΚΑΤΑΔΙΚΗ μας! (Είναι η μόνη λέξη με κεφαλαία σε όλο το σημείωμά σου, χαχα...).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να χαίρεσαι τον μπαμπάκα σου Ροδούλα!
    Πολύ ωραία απέδωσες την αγάπη του άντρα σου για τα παιδιά σας και την οικογένεια! Πολύ συγκινήθηκα!
    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαχαχαχαχαχα να'σαι καλά Γιάννη μου. Σ' ευχαριστώ για την επισήμανση. Εγώ στην προσπάθεια μου να δώσω έμφαση στη λέξη, δεν την σκέφτηκα τη διπλή σημασία της, χαχαχα. Είδες όμως πώς φαίνονται οι φιλόλογοι;
    Χρόνια σου πολλά! Να σε χαίρονται τα παιδιά και η γυναίκα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καρπαθάκι μου γλυκό,
    χαίρομαι πολύ που κατάφερα να μεταδώσω αυτά που ήθελα μέσα από το γραπτό μου λόγο.
    Κι εσύ να χαίρεσαι τον μπαμπά σου.
    Καλό σου απόγευμα και μια ακόμη καλύτερη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Να σε ευχαριστήσω κι εγώ που είμαι και μπαμπάς εις διπλούν μιας και είμαι και παππούς πλέον.
    Ας μας θυμάται κι εμας κάποιος καμιά φορά!
    Να σαι καλά κορίτσι μου και να χαίρεσαι την οικογένεια σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γεια σου, Ροδούλα μου. Διαβάζοντας όλα αυτά τα τόσο συγκινητικά που έγραψες πέρασαν από το μυαλό μου κάποια παιδάκια από το σχολείο μου που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα και πόσο τα επηρεάζει η έλλειψη αυτή. Διάβασα και κάτι που είπε ο Freud σήμερα σε ένα μπλογκ και μου φάνηκε τόσο αληθινό: “Δεν μπορώ να σκεφτώ καμιά άλλη ανάγκη στην παιδική ηλικία τόσο δυνατή όσο η πατρική προστασία”.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χριστόφορε μου χρόνια σου πολλά εις διπλούν. Να σε χαίρονται και να σε καμαρώνουν -γιατί το αξίζεις- τα παιδιά και τα εγγονάκια σου (τι ευλογία!!!)
    Κι εσύ να χαίρεσαι αυτά.
    Χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αααχ πόσο δίκαιο έχεις Άντρη μου. Η ίδια σκέψη πέρασε και από το δικό μου το μυαλό, την ώρα που δημιουργούσα αυτή την ανάρτηση, γιατί έχω γνωστά μου παιδάκια που έχασαν άδικα και απρόσμενα τον μπαμπά τους, κατά συνέπεια και η φίλες μου τον άντρα τους. Δεν υπάρχει χειρότερο χτύπημα από αυτό, αλήθεια. Κι εγώ νιώθω τόσο αδύναμη να κάνω κάτι, πέρα από το να προσφέρω την αγάπη και τη συμπαράσταση μου. Κάποιες φορές νιώθω άσχημα,επειδή εγώ είμαι καλά. Είναι πολύ δύσκολο, τι να φλυαρούμε τώρα...
    Την ανάρτηση όμως δεν μπορούσα να μην την κάνω.
    Καλή σου εβδομάδα Άντρη μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άντρη μου, συγχώρεσε μου το γραμματικό -καταλάθος- λάθος "η φίλες μου".
    Διόρθωση: οι φίλες μου (γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή