Μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια.

Καλησπέρα σας αγαπημένοι μου διαδικτυακοί φίλοι και φίλες!!!
Πρώτο τρυγόνι
Την εβδομάδα που περάσαμε, η καλή μου Φανή από τις Εικαστικές Δημιουργίες  , με έκανε πολύ χαρούμενη. Στο διαγωνισμό give away που έκανε στο ζεστό της "σπίτι", άκουσον-άκουσον, ΗΜΟΥΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΥΧΕΡΕΣ!!! (Σπάνια κερδίζω σε διαγωνισμούς). Από τη χαρά μου έκανα σαν μωρό. Το είχα πει σε όλους (χαχαχααχα) με λίγα λόγια, τους τρέλανα όλους. Δεν με παρεξηγούν όμως, γιατί ξέρουν πια πόσο αυθόρμητη και ενθουσιώδης είμαι. Το σημαντικό για μένα όμως, πέρα από τα αστεία, είναι ότι θα είχα κάτι από τα χεράκια της Φανής μου!
Την περασμένη Τρίτη λοιπόν, επιστρέφω σπίτι από το σχολείο, και βλέπω μια Σταυρούλα και μια Μαρία να με περιμένουν πίσω από την πόρτα με ένα πονηρό χαμόγελο, και τη Μαρία να έχει τα χέρια πίσω, και να με κοιτά με νόημα.
"Γιατί έχεις τα χέρια πίσω"; ρώτησα, και αυτή, αντί για απάντηση, μου αποκάλυψε το φάκελο από τη Φανή μου!
"Ήρθε το δώρο του μωρού" λέει η Σταυρούλα  λες και μιλούσε σε μωρό. (Η Σταυρούλα λέει ότι είμαι το μωρό της, και μου μιλάει πολλές φορές όπως μιλάμε σε ένα μωρό . Αλλά μου αρέσει πολύ χαχαχαχα)
"Αλήθεια!!!!" λέω και ανοίγω αμέσως το φάκελο.
Επειδή είμαι και άσχετη με φωτογράφηση κλπ, περίμενα να έχει κάποιος στην οικογένεια (Γιάννης, Μαρία ή Σταυρούλα) χρόνο για να φωτογραφίσει τόσο το φάκελο, όσο και το περιεχόμενο, να μου τα περάσει στον υπολογιστή, -κάτι πανδύσκολο για μένα- και έτσι να κάνω ανάρτηση. Το έκανε η Μαρία μου, μόλις τελείωσε με την εξεταστική της, δηλαδή προχθές, και της χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη γι' αυτό.

Ο Φάκελος

Ανοίγω αυτό τον φάκελο που λέτε, και αντικρίζω αυτή την όμορφη συσκευασία δώρου,

 

(Η ζωγραφιά είναι το πορτραίτο της Μαρίας μας από μια φίλη ζωγράφο. Είχαμε πάει επίσκεψη, και ενώ όλοι οι υπόλοιποι στην παρέα -μουσικοί όλοι, κιθαρίστες, πιανίστες, φλαουτίστες, βιολιστές- την καταβρίσκαμε με τη μουσική βραδιά, η Γκορντάνα είχε βαλθεί να ζωγραφίζει τη Μαρία ξανά και ξανά. Πέντε πορτραίτα της έφτιαξε. Την άφησα να φανεί για να τη δεις Φανή μου)

Ανοίγω το πράσινο διαφανές τσαντάκι και...... ταράαααμ

Ε; Δεν είναι πάρα πολύ όμορφα; Περιττό να σας πω, ότι τα φόρεσα ήδη στο σχολείο, και τα παιδιά ξετρελάθηκαν, ενώ άρεσαν πάααρα πολύ σε όλες τις δασκάλες.

Φανή μου ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!

Δεύτερο τρυγόνι  (Καταλάβατε τώρα γιατί ο τίτλος ε; χαχαχα)

Σε προηγούμενη ανάρτησή μου, είδα ότι κάποιες φίλες, ενδιαφέρθηκαν πολύ για τη δραστηριότητα που έκανα στο σχολείο με τα παιδιά, μαζί και η αγαπημένη μου Φανή. Σκέφτηκα λοιπόν, να σας πω και τη συνέχεια, και θα χαρώ να μου πείτε ότι το εφαρμόσατε και με τα δικά σας παιδιά.

Την εβδομάδα που πέρασε λοιπόν, αφού είδαμε ότι οι φακές που είχαμε φυτέψει μεγάλωσαν, σύνδεσα το γεγονός αυτό, με τα σπαρτά. Είδαμε μια πολύ όμορφη ελαιογραφία με ένα χωράφι με στάρι, και εργάτες που το θερίζανε και το κουβαλούσανε στο μύλο. Στη συνέχεια, μίλησα στα παιδιά για το σκιάχτρο και το κοράκι. (Όλα αυτά στα αγγλικά, αφού συνδυάζω αγγλικά και μουσική).

Είδαμε εικόνες, και δραματοποιήσαμε το τραγούδι "το σκιάχτρο". Εγώ όμως, δεν αρκέστηκα στη δραματοποίηση του τραγουδιού, αλλά ξεκίνησα από πιο πίσω, με το σπόρο, τον ήλιο κλπ.

                                                             

Βρήκα λοιπόν άχυρο στο σχολείο (Ναι είχαμε!!!), και έκανα δυο παιδιά σκιάχτρα. Χαχαχα είχανε μεγάλη πλάκα. Έβαλα μέσα στα μανικάκια τους άχυρο, που κρεμόταν έξω και σκέπαζε τα χεράκια τους, και μέσα στην κοιλίτσα τους, πάνω από το εσωτερικό φανελάκι, και κρεμότανε  έξω από το μπλουζάκι τους. Είχαν μεγάλη πλάκα, και τους άρεσε πάρα πολύ.

Αρκετά παιδάκια ήταν τα κοράκια, και άλλα τα σποράκια. Εγώ, που όπως πάντα παίρνω μέρος σε κάθε παιχνίδι -όχι που θα έχανα- ήμουν η αγρότισσα.

Με κλασσική μουσική φύτεψα τα σποράκια μου, και αυτά και πάλι με τη συνοδεία κλασσικής μουσικής, (μην επαναλαμβάνω αναρτήσεις) μεγάλωσαν.

Εδώ είναι και το καινούριο στη δραστηριότητα.

Έκλεισα το cd-player, και ενώ χάιδευα τα σπαρτά μου και τους έλεγα πόσο τα αγαπάω, έκανα νόημα στα κοράκια να έρθουν και να προσποιηθούν ότι μου τα τρώνε. Εγώ και καλά τα είδα και τα έδιωξα

"ΑΑΑΑ!! Κοράκια! Ξουτ από δω κοράκια! (Οι φράσεις λέγονται στα αγγλικά)

Και συνέχισα να χαϊδεύω και να μιλάω στα σπαρτά μου, ενώ ξανάκανα νόημα στα κοράκια να έρθουν. "Α! Νάτα πάλι! Ξουτ από δω κοράκια! Ξουτ. Μου τρώνε τα σπαρτά, κάτι πρέπει να κάνω"

Και καλά ότι σκέφτομαι...

"Ξέρω, θα βάλω σκιάχτρα, για να τρομάζουν τα κοράκια" (Στα αγγλικά η λέξη σκιάχτρο, είναι σύνθετη, και αποτελείται από το scare (τρομάζω) και to crow (κοράκι) scarecrow.

Έβαλα λοιπόν τα δυο σκιάχτρα φύλακες μέσα στο χωράφι μου, και το τραγούδι ξεκίνησε: Θα το γράψω τώρα με ελληνικούς στίχους, και όποιος θέλει με mail, του λέω και τη μελωδία.

 "Το ντελικάτο σκιάχτρο

   φυλάει τα χωράφια του όοολη μέρα

   κουνάει τα ντελικάτα του χέρια

   και διώχνει τα κοράκια μακρυά ΞΟΥΤ"

                                            

(Επαναλαμβάνουμε την ίδια στροφή άλλες δυο φορές, μόνο που αλλάζουμε τη φράση "κουνάει τα ντελικάτα του χέρια" σε "κουνάει τα ντελικάτα του πόδια" και "Κουνάει το ντελικάτο του κεφάλι"

Σημείωση:

Όση ώρα το τραγουδάμε, και μέχρι να πούμε τη λέξη ΞΟΥΤ, τα κοράκια έρχονται και τρώνε τα σπαρτά. Στο ξουτ, φεύγουνε μακριά κράζοντας "κρα κρα κρα", και πάλι από την αρχή.

Το πόσο το ευχαριστιούνται τα παιδιά δεν μπορείτε να το φανταστείτε. Είναι από τα  πιο αγαπημένα τους μουσικοκινητικά τραγούδια, και το ζουν πραγματικά.

Μπορεί να εφαρμοστεί και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού σχολείου, και να είναι μια όμορφη μουσικοκινητική δραστηριότητα.

Ελπίζω να μην σας ζάλισα με τη φλυαρία μου. Σας εύχομαι ένα

ΟΜΟΡΦΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!

ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!