Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Τι όμορφη που είναι αυτή η περίοδος των διακοπών!!!!

Επιτέλους, όλος ο χρόνος δικός μου!!! Να ασχολούμαι με ό,τι θέλω, ό,τι επιθυμώ!!!
Διακοπές για μένα, δεν είναι μόνο, η περίοδος εκείνη των πέντε-δέκα-είκοσι ημερών, που φεύγω εκτός σπιτιού. Διακοπές για μένα, είναι η περίοδος εκείνη, που δεν πηγαίνω δουλειά. Από την πρώτη, μέχρι και την τελευταία μέρα. Την περιμένω πώς και πώς κάθε χρόνο.
Νιώθω μια ευτυχία, ειδικά τις πρώτες μέρες, που γίνεται αυτή η διακοπή από τη ρουτίνα!!! Απολαμβάνω και χαίρομαι την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό, το κάθε δευτερόλεπτο!!!Αυτή την περίοδο, την περίοδο των διακοπών, δίνω ραντεβού με:


  • Με το πρωινό χουζούρεμα!!! Τέρμα το πρωινό ξύπνημα στις έξι. (έλεος!!! είναι ώρα αυτή να ξυπνά ο άνθρωπος;) 
  • Με την κιθάρα μου Εννοώ την κλασσική κιθάρα. Παίζω όση ώρα θέλω τα κομμάτια μου, αυτά που δεν προλαβαίνω μέσα στη ρουτίνα μου.
  • Με το γράψιμό μου, είτε μουσική, είτε λογοτεχνία. 
  • Με διάφορα που θέλω να κάνω στο σπιτάκι μου και δεν προλαβαίνω μέσα στην περίοδο που δουλεύω. Να, προχθές, έφτιαξα το ράφι με τα σεντόνια!!! (Αν με έβλεπε η μαμά μου, θα μου έλεγε μπράβο χαχαχααα)
  • Ανανεώνω τo διδακτικό μου υλικό
  • Με τη χαλαρή ζωή.  
  • Με συναντήσεις καλών φίλων, που δεν προλαβαίνω να δω μέσα στη ρουτίνα μου. Είδα τη Σοφούλα μου, μια συνάδελφο από το προηγούμενο σχολείο, που αγαπώ πολύ. Χάρηκα τόσο πολύ!!!
  • Τέλος, δίνω ραντεβού με το ξενύχτι.  (Μην πάει το μυαλό σας σε νυχτερινή έξοδο, εγώ είμαι σπιτόγατα, τη βρίσκω σπίτι μου). Κοιμάμαι ό,τι ώρα θέλω, χωρίς να αγχώνομαι για το πρωινό ξύπνημα!!!! Αυτό κι αν είναι!!!!
Αυτές τις πρώτες μέρες των διακοπών, νιώθω σαν παιδάκι, που έχει μπροστά του ένα σωρό καινούρια παιχνίδια, και δεν ξέρει με ποιο να πρωτοπαίξει. Που παίζει λίγο με το ένα, το παρατάει, παίρνει το άλλο, μετά το άλλο, και το άλλο,  και είναι μέσα στην ευτυχία!!! 


Προχθές, ξαναδιάβασα ένα νεανικό μυθιστόρημα που έχω ολοκληρώσει, και βρίσκεται ήδη σε εκδοτικό (εύχομαι να έχω θετική απάντηση). Θέμα του έχει την -κατά λάθος- εγκυμοσύνη μιας νεαρής φοιτήτριας, και τον αγώνα που γίνεται μέσα της, αλλά και τα διλήμματα που έχει, μέχρι να καταλήξει  στο, αν θα το κρατήσει ή όχι.
Μοιράζομαι μαζί σας ένα απόσπασμα.
Θέλω την ειλικρινή γνώμη σας! Τίτλος του: 

"Η γεύση της ευτυχίας"


 "...Όταν το πήρε επιτέλους απόφαση, όταν το παραδέχτηκε,  άφησε τον εαυτό της, ηττημένο πια, να πέσει με δύναμη πάνω στο κλειστό κάθισμα της λεκάνης.  Ένιωσε το κορμί της τόσο βαρύ, λες και έπεσε πάνω στο κάθισμα ένα αντικείμενο βάρους ενός τόνου.
«Ένας μήνας είναι πολύς καιρός. Τελείωσε, είμαι έγκυος» ψιθύρισε αναστενάζοντας, ενώ τα μάτια της γέμισαν δάκρυα. Η αναπνοή της βάρυνε, και ένιωσε στρατιές λυγμών, έτοιμες να εκτοξευθούν με ορμή από το στόμα της. Με μια επιδέξια, αντίδραση του σώματός της, κατάφερε να τους   καταπνίξει, σταματώντας τους στον λαιμό της. Σαν πέτρες που φράσουν τον δρόμο κάθισαν εκεί, και έφραξαν την έξοδο του αέρα, φέρνοντας της μια  αίσθηση ασφυξίας.
«Και δεν πεθαίνω καλύτερα»; σκέφτηκε, κοιτώντας, με οίκτο,  την εικόνα της στον καθρέφτη του μπάνιου, που αναπαυόταν πάνω στα πλακάκια, απέναντί της. «Τι τη θέλω τη ζωή;  Αφού έτσι κι αλλιώς τελείωσε για μένα» ολοκλήρωσε την σκέψη της, ενώ οι λυγμοί, λες και  εκμεταλλεύτηκαν αυτή της την έλλειψη συγκέντρωσης, κατάφεραν με βία να «περάσουν» στην στοματική κοιλότητα, και να βγουν  επιτέλους, ελεύθεροι στην ατμόσφαιρα. Η Δήμητρα περνώντας για δεύτερη φορά στην αντεπίθεση, κατάφερε να τους περιορίσει σε βουβό κλάμα.
Συντετριμμένη, πήγε στο δωμάτιό της και άρχισε να βηματίζει νευρικά πάνω κάτω. Δεν ήξερε τι να κάνει. Ήταν απελπισμένη.  Και σε ποιον να το πρωτοπεί;  Σίγουρα όχι στη μαμά της. Αχ πόσο θα ήθελε να τρέξει αυτή τη στιγμή στην αγκαλιά της μανούλας της, να χωθεί μέσα εκεί όπως έκανε μικρή, να μοιραστεί το τεράστιο πρόβλημά της μαζί της, και αυτή, η γλυκιά της η μανούλα, να το εξαφανίσει. Να τη γαληνέψει, και να την κάνει να νιώσει την ασφάλεια εκείνη, που ένιωθε μικρή, όταν βρισκόταν μέσα στην υπέροχη αγκαλιά της!!!!
Σιγά μην της έκανε αυτή τη χάρη, σκέφτηκε, αναιρώντας την προηγούμενη επιθυμία της. Σιγά μην της έδινε αυτή τη χαρά. Ο τελευταίος άνθρωπος που θα το μάθαινε, ήταν η μαμά της. Σιγά μην της έδινε την ευκαιρία να της «πετάξει» κατάμουτρα: «Είδες που σ’ τα ‘λεγα»;  και μπλα μπλα μπλα.
Και ο Στέφανος; Πώς θα το έπαιρνε ο Στέφανος; Τι θα έλεγε; Μήπως θα τη χώριζε; Και θα την άφηνε να τα βγάλει πέρα ολομόναχη, με ένα μωρό που δεν ήθελε, και, που το πιο πιθανόν ήταν πως θα το «έριχνε»;
Η Δήμητρα, βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση. Ένιωθε ένοχη. Ένιωθε ότι αυτό που της συνέβαινε, ήταν αποκλειστικά και μόνο δικό της λάθος, και ότι, όλη η ευθύνη, βάραινε την ίδια και μόνο.
Ούτε με τις φίλες της πάλι, μπορούσε να το μοιραστεί. Σίγουρα θα την κορόιδευαν πίσω από την πλάτη της, και θα την έκαναν πέρα, αφού πλέον δεν θα έμοιαζε με αυτές. Δεν θα ανήκε στην ξέγνοιαστη φοιτητοπαρέα, που κάνει τη ζωή της, παράλληλα με τις σπουδές της, που περνάει καλά, που έχει τα όνειρά της να  την περιμένουν εκεί, στο κοντινότατο μέλλον, για να τα πραγματοποιήσει.
Αυτή πλέον, δεν έμοιαζε λοιπόν με τις φίλες της. Αυτή ήταν μια έγκυος.  Με άλλα λόγια, ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!!!  Μια χαζή, που άφησε να της συμβεί κάτι τέτοιο. Άρα, αδύναμος κρίκος, άρα, έπρεπε να κοπεί, για να μείνει η αλυσίδα υγιής και γερή.
Η απελπισία της την τύφλωνε , και την έκανε να παραλογίζεται. Μια φευγαλέα σκέψη, την έκανε να πλησιάσει το παράθυρο του γραφείου της, και να κοιτάξει κάτω.
«Θεέ μου, είναι πολύ ψηλά. Φοβάμαι να πέσω από δω» σκέφτηκε. Τότε ένιωσε ακόμη πιο άσχημα, αφού εκτός από έγκυος, ήταν και μια δειλή.
Κάθησε στην καρέκλα του γραφείου της, εντελώς «άδεια». Το απόλυτο κενό βασίλευε μέσα της. Τη συγκεκριμένη στιγμή, είτε νεκρή  είτε ζωντανή, το ίδιο και το αυτό ήταν.
Έμεινε να κοιτά το κενό, με ένα μυαλό επίσης κενό.  Είχε παραλύσει. Τέλος. Θα έμενε σε αυτή τη θέση για πάντα. Ένα φυτό.
«Θεέ μου, κάνε  να πεθάνω αυτή τη στιγμή. ΣΕ ΙΚΕΤΕΥΩ» παρακάλεσε με απελπισία, και επανήλθε στο απόλυτο κενό."

Να περνάτε όμορφα, αγαπημένοι μου ηλεκτρονικοί φίλοι και φίλες!!!!!!

12 σχόλια:

  1. Ποσο σε καταλαβαινω Ροδουλα μου.
    Ολα αυτα που εγραψες πιο πανω τα εκανα στιους 6 μηνες ανεργιας,
    Κοιμονουνα 6 το πρωικαι ξυπνουσα 4 το απογευμα.
    Απο σημερα ομως βρηκα δουλιτσα και αναγκαστικα 7 πρεπει να σηκωνομαι εκτος αν παω απογευμα.
    Θα μου λειψει αυτο το χουζουρεμα ειναι η αληθεια
    φιλακια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπράβο Μαρία μου, χαίρομαι που βρήκες δουλειά, κι ας μην έχεις πλέον όλο τον χρόνο δικό σου. Κι εγώ μέχρι το τέλος του καλοκαιριού μη νομίζεις, ανυπομονώ να γυρίσω στη δουλίτσα μου, στα παιδάκια μου!!! Κάθε χρόνο το ίδιο συμβαίνει, ανυπομονώ να ξαναρχίσω!!! :)
      Εγώ κοιμάμαι στις δυο και ξυπνώ στις οχτώ και μισή με εννιά.
      Εύχομαι να είναι αυτή η δουλειά ό,τι καλύτερο για σένα!!
      Φιλάκια!!

      Διαγραφή
  2. Να περνας παντα ομορφα ευχομαι Ροδουλα μου!
    καλες διακοπες! φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ηθέλα και άλλο!!!!!!!!!!!!! Με συνεπήρε το ανάγνωσμα!!!!!!!!!!!!!!
    Ροδούλα ξέρεις ότι μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις είναι απλός με βαθιά νοήματα και χωρίς πολλές φαμφάρες! Ο λόγος σου σωστός και απέριττος και πάντα υμνεί το μεγαλείο της ζωής!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Ελπίζω να δημοσιευτεί γρήγορα!!!!!!!!!!!!!!!
    Να 'σαι καλά Ροδούλα μου να χαρείς το καλοκαιράκι και την οικογένεια σου όπου και αν είσαι και όπως έγραψα και στην ανάρτηση μου λίγο πριν άδραξε το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Φιλάκια πολλααααααααααααααααααά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρένα μου, σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για το σχόλιό σου. Ο λόγος σου έχει μεγάλη σημασία για μένα. Χαίρομαι που σου άρεσε. Πιστεύω ότι είναι ένα δυνατό μυθιστόρημα, με έντονη ψυχολογία. Μακάρι να μου δώσουν θετική απάντηση. Αν όμως όχι, δεν τα βάζω κάτω εγώ. Θα το στείλω αλλού, κι αλλού μέχρι να το δεχτεί κάποιος. Εξάλλου και με το παιδικό μου μυθιστόρημα κάτι τέτοιο έγινε. Το είχα στείλει δε θυμάμαι κι εγώ σε πόσους εκδοτικούς μέχρι να μου πει ο Κέδρος το οκ. Αυτό, γιατί πίστευα ότι άξιζε να διαβαστεί από παιδιά.
    Φιλάκια πολλά πολλά αγαπημένη μου Ρένα!!! Να περνάς όμορφα δίπλα στους αγαπημένους σου!! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ροδουλίνι μου υπέροχο καλησπέρα!δώσε ματάκια μου τη μάχη σου με πείσμα γιατί είναι εξαιρετικό με άφθονο προβληματισμό και αγγίζει τη ψυχή του αναγνώστη,και δεν το λέω απο τρέλα που είσαι φίλη,το λέω αντικειμενικά!ο τρόπος της γραφής σου έχει αμεσότητα σωστή γραφή και έκφραση ευαισθησία και που βγάζει νοήματα..στο λέω με σιγουριά γιατί δεν φαντάζεσαι τι μας έρχεται απο άχρηστα και χωρίς ουσία βιβλία στο σπίτι νέων λογοτεχνών που ούτε τη γλώσσα μας δεν ξέρουν να χειριστούν!-μας έρχονται γιτί η μητέρα μου είναι συγγραφέας στην ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών,οπότε μας έρχονται πολλά''τιμής ένεκεν''μερικά είναι αξιόλογα,άλλα πάλι γελάς..και για να σου δώσω θάρρος να το παλέψεις σου στέλνω στίχους που διάβασα και τρελλάθηκα (στα γέλια εννοείται)ακου λοπόν..άνοιξα τη βρύση την κλεισμένη και έσταξε στο χέρι μου νερό,που είσαι αγάπη μου να έρθω να σε βρώ..Απότι καταλαβαίνεις κυκλοφορεί πολύ σκουπίδι..μη διστάσεις!πρέπει να παλεύουμε για τα όνειρά μας και ειδικά όταν πρόκειται για τέτοιο σαν το δικό σου!!εύχομαι να σου πάνε όλα καλά και να με ενημερώσεις αν θες αργότερα για το τι έκανες!καλή επιτυχία ματάκια μου μέσα απο την καρδιά μου!καλό βραδάκι να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Kαίτη μου, σ΄ευχαριστώ πάρα πολύ, για το τόσο ενθαρρυντικό σου σχόλιο!!!!
    Τώρα καταλαβαίνω την πηγή, αυτής της κλίσης στη λογοτεχνία!!!
    Να είσαι σίγουρη Καίτη μου ότι θα το "παλέψω" πολύ, γιατί πιστεύω σ' αυτό. Και αν -με το καλό- έχω κάποια θετική εξέλιξη, θα είσαι από τους πρώτους που θα το μάθουν.
    Να είσαι πάντα καλά αγάπη μου, και να αρμενίζεις πάντα σε γαλήνιες θάλασσες!!! <3
    Με την αγάπη μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πολύ ωραιο το απόσπασμα και ιδιαιτερο το θεμα που επελεξες.Μπραβο σου.Καλη ξεκουραση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστώ πολύ Βάσω μου!!
    Κατά τη διάρκεια της συγγραφής του, έκανα μεγάλη έρευνα στο διαδίκτυο, για να μάθω ό,τι χρειαζόταν γι' αυτές τις καταστάσεις, αλλά και για να "μπω στο πετσί" μιας γυναίκας που έχει να διαχειριστεί μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
    Να έχεις ένα όμορφο καλοκαίρι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ροδούλα μου είχα την εντύπωση οτι σου είχα φραψει και πρώτη μαλιστα αν και αυτό δεν έχει σημασία...σημασία έχει ο βλακας δεν πατησα μετα δημοσιευση... χι.χι. η αλτζχάιμερ... οσονουπω.. ΄'ερχεται..χι.χιχ. τελος παντων πολλες φορες το παθαινω αυτό γραφω .. ενα ωαραιο σχόλιο και δεν πατώ την δημοσίευση και αντε μετα να θυμηθώ τα ωραια που έγραφα..χι.χιχ. Ροδούλα μου αφου χαρηκα με αυτα που διαβασα για ελόγου σου..το πώς περνάς... μπραβο κορίστι μου αυτό είναι η ξεκούραση... μακρυα απο τα αγχη της δουλεις κι την καθημερινοτητα... καιρός για λιγη ξεκούραση .. αν και ακομα εκει γραφεις ... και τι γραφεις ουσιαστηκα.. πραγματα που συνβαινουν στην πραγαματικότητα.. παντού.. και προπαντως στα νεαρα κορίτσια... εδωσες το πρόβλημα ακριβώς όπως υπάρχει.. .μεστά κατανοητα..θα περιμενουμε να το εκδόσεις γαι να διαβασουμε της ψυχης σου τα ομορφα...(το ίδιο θεμα έχει γυρίσει και η εγγονή μου σε μικρή ταινία..στο φεστιβαλ Δραμας πριν απο 5 χρόνια...) πραγματι μαστίζει την νεολαια.. είναι η αγνοια γυρω απο την προφύλαξη..
    και ο πανικός του (προβλήματος)....συγνωμη παρασύρθηκα απο την αναγνωση του αποασπάσματος... σε φιλώ και σου ευχωμαι καθε επιτυχία στο καινούργιο σου πόνημα... .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. χαχαχαχααα Ρούλα, γέλασα πολύ!!! Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ είμαι γκαφατζού σε αυτά χαχαχααα
    Ναι, είναι ένα θέμα που "καίει" στις μέρες μας. Πολλά νέα κορίτσια και όχι μόνο, περνάνε από αυτόν τον γολγοθά. Είναι σοκαριστικό όταν συμβεί, αλλά δυστυχώς, θα πρέπει να το αντιμετωπίσουν.
    Σε όλο το βιβλίο, η πρωταγωνίστρια, παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό, μέχρι να καταλήξει στην έκτρωση, ή τη συνέχιση της εγκυμοσύνης της.
    Αλήθεια έκανε και η εγγονούλα σου ταινία με τέτοιο θέμα; Μπράβο της!!! Είμαι σίγουρη ότι πήγε πολύ καλά!!
    Σ' ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου.
    Να περνάτε όμορφα, και να απολαμβάνετε κάθε μέρα με χαρά, αυτή την όμορφη θέα που έχετε μπροστά στα μάτια σας!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή