Τιμή στον ηρωομάρτυρα Κώστα Κυριάκου, ένα από τα δεκάδες αδικοχαμένα παλληκάρια μας, κατά την εισβολή του αττίλα στην Κύπρο το 1974

Την ανάρτηση αυτή, την είδα εχθές, στο ιστολόγιο του αγαπητού φίλου Φοίβου Νικολαίδη. Η συγκίνηση που ένιωσα, σαν Ελληνίδα-Κύπρια, ήταν τεράστια. Θεωρώ χρέος μου, να την αναρτήσω κι εγώ. Αιωνία του η μνήμη.

Wednesday, May 18, 2011

Στο νεκρό Ανθυπολοχαγό Κώστα Κυριάκου

Κηδεία μετά από 37 χρόνια 

Ταυτοποιήθηκαν τα οστά του ήρωα 

ανθυπολοχαγού Κώστα Κυριάκου

Ακόμα ένας ηρωομάρτυρας από τη λαίλαπα του 1974, θάφτηκε, όπως του αξίζει με τιμές ήρωα. Ο για 37 ολόκληρα χρόνια αγνοούμενος ανθυπολοχαγός Κώστας Κυριάκου.

Τον πολυαγαπημένο μας υιό, αδελφό και θείο, Ανθυπολοχαγό

ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

(21 ετών από το Πραιτώρι, 251, Τάγμα Πεζικού)

Η τύχη του οποίου αγνοείτο από τις 14 Αυγούστου 1974 και

τα οστά του οποίου ανευρέθησαν σε ομαδικό τάφο στο Τζάος

και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA, κηδεύουμε αύριο

Κυριακή 1η Μαΐου 2011, ώρα 11.30π.μ. από τον ιερό ναό Της

Του Θεού Σοφίας στο Στρόβολο και καλούμε όλους όσοι τιμούν

τη μνήμη του να παραστούν. Της εξοδίου ακολουθίας θα προ-

στεί η αυτού Μακαριότητα Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος.

Η ταφή θα γίνει στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.

Οι τεθλιμμένοι:

Γονείς: Αγαθοκλής – Ευδοξία Κυριάκου (Πραιτώρι)

Αδελφές: Ηρώ Χ’’Κωστή (Λευκωσία)

Γιωργούλα Σωφρονίου (Λεμεσός)

Και τα ανίψια του

Θα γίνονται εισφορές για το Μέλαθρον Αγωνιστών

Μνήμες πικρές, μνήμες ανεξίτηλες, χαραγμμένες βαθιά μέσα στην καρδιά μας, σαν μαχαιριά που πληγώνει και δεν λέει να σταματήσει... 
Τον επικήδειο λόγο εξεφώνισε ο θείος του ηρωικού νεκρού, Χάρης Χριστοδουλίδης.

Πολυαγαπημένε μας Κωστάκη,

Θλιβερό το καθήκον και πικρή η τιμή να απευθύνω το τελευταίο χαιρετισμό σε σένα αγαπημένε μας Κωστάκη, ένα νεαρότατο και επίλεκτο μέλος της οικογένειας μας που έδωσες με την ίδια σου την ζωή, την υπέρτατη θυσία στην Πατρίδα σου.

Ο θρήνος και η οδύνη πολλή και δεν μετριούνται με το μέτρο.  Μα και η παλληκαριά και ο ηρωισμός πολλής.  Και έχουν και όνομα και ταυτότητα:

«‘Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Πεζικού Κυριάκου Κώστας του Αγαθοκλή και της Ευδοξίας από το Πραιτώρι της Πάφου, ετών 20: Απών.

Έπεσες ηρωικά πολεμώντας το αδίστακτο τέρας του Τουρκικού Στρατού, αμυνόμενος της πατρώας γης.  Μαρτύρησες στα χέρια του Τούρκου Εισβολέα και κατακτητή, και επιστρέφεις σήμερα αγαπητέ μας Κωστάκη, τυλιγμένος στην Ελληνική και Κυπριακή σημαία, τιμημένος και δαφνοστεφανομένος στα πάτρια χώματα.

Η απανθρωπιά του εχθρού σε άφησε μακριά μας για 37 ολόκληρα χρόνια, θαμμένο πρόχειρα και βάναυσα και βάρβαρα με άλλους 4 συναγωνιστές σου, χωρίς καν να ξέρουμε που ήσαν τουλάχιστον τα οστά σου.  Περιπλανιόσουν στην μνήμη όλων μας με μια αναλάμπουσα   ελπίδα πως όπου νάνε θα φανείς, με το παράστημα της λεβεντιάς και της αξιοπρέπειας.

Υποκλίνομαι μπροστά στα τιμημένα οστά σου. Υποκλίνομαι μπροστά στη θυσία και το μαρτύριό σου. Θρηνούμε σήμερα όλοι το παλικάρι μας… Αυτόν τον έντιμο νέο Αξιωματικό που δεν λιγοψύχησε, δεν λιποτάκτησε, και δεν έστρεψε την πλάτη στο καθήκον έναντι της πατρίδας του.  Πιστός στον όρκο του Αξιωματικού να κρατεί τις προγονικές προσταγές και εντολές, να κρατά Θερμοπύλες, ουδεμία είχε φροντίδα για την διάσωση του σαρκίου του.

Κλαίμε τον ήλιο που χάθηκε.  Κλαίμε το φως που έσβησε.  Κλαίμε τον ευθυτενή και υψιτενή νέο, τον υψόκορμο και τον πρωτότοκο γιο, μιας πενταμελούς οικογένειας.Σήμερα γράφεται ο επίλογος στο ανείπωτο δράμα των γονιών σου και των αδελφών σου. Αβάστακτο πόνο και μια χαίνουσα πληγή βιώνουν οι τραγικοί γονείς σου Αγαθοκλής και Ευδοξία και οι αδελφές σου Γιωργούλλα και Ηρώ τα τελευταία αυτά 37 βασανιστικά χρόνια. Ήρωες πραγματικά και αυτοί που υπομένουν καρτερικά αυτό το μεγάλο Γολγοθά.

Σήμερα η ψυχή σου θα αναπαυθεί.  Η κηδεία των λειψάνων σου που άργησε τόσο πολύ, βάζει τέλος στο μαρτύριο της προσμονής και της αβεβαιότητας.

Για το οδοιπορικό της ηρωικής αντίστασης στον Τούρκο Εισβολέα, είχα την ευκαιρία να πάρω ζωντανή μαρτυρία από τον συνάδελφο και συμπολεμιστή του Κωστάκη Έφεδρο Ανθυπολοχαγό Γιώργο Αποστολίδη, που είναι και αυτός σήμερα μαζί για τον ύστατο αποχαιρετισμό.  Γνωρίζονταν από την Σχολή Αξιωματικών Πεζικού Πολεμιδίων και τοποθετήθηκαν και οι δύο στην Κερύνεια στο ίδιο στρατόπεδο.

Όταν αίφνης  η Κερύνεια τυλίχτηκε στις φλόγες του πολέμου, βρέθηκαν μαζί στην σκληρή και δύσκολη αντίσταση στην περιοχή Γλυκιώτισσας.  Δυστυχώς οι απώλειες στο Τάγμα ήσαν βαρείες, και στις μάχες αυτές σκοτώθηκε και ο Διοικητής του τάγματος 251 Αντ/ρχης Κουρούπης. Οι οδηγίες ήσαν να υποχωρήσουν και τελικά στρατοπέδευσαν στον χώρο του Προεδρικού Μεγάρου στην Λ/σια, όπου και ανασυντάχθηκαν και προχώρησαν στο 326 Τάγμα Πεζικού υπό τον Αν/ρχη Αλέξανδρο Γρηγοριάδη.

Είναι ακριβώς εδώ που καταθέτω και εγώ την προσωπική μου μαρτυρία, όταν όντας και εγώ στην επιστράτευση τηλεφώνησα στο ΓΕΕΦ αναζητώντας τον Κωστάκη.  Μίλησα τελικά μαζί του στις 10/08/74 και αφού μου περιέγραψε την υπεροπλία του εχθρού και τις μεγάλες απώλειες του Τάγματος του μου είπε επί λέξει:

«Αύριο θείε φεύγουμε για τον Κουτσοβέντη με εντολή να προχωρήσουμε και ανακόψουμε την επέλαση των Τούρκων, μαζί με μοίρα Καταδρομών. Ο Γιώργος Αποστολίδης μου περιγράφει ότι, όταν άρχισε η δεύτερη φάση τις Εισβολής στις 14/08/74, τα εχθρικά αεροπλάνα, τους χτυπούσαν στον Κουτσοβέντη ανελέητα κάθε 15 λεπτά, και τα κυλιόμενα πυρά από τους όλμους του Πυροβολικού των Τούρκων δεν προοιώνιζαν εύκολη έκβαση της αντίστασης.

Δεν ξανακούσαμε από τότε και από κανένα άλλα νέα για τον Κωστάκη. Η απίστευτη αγριότητα των Τούρκων θα μπορούσε να κάνει τα πάντα. Ένα όμως παραμένει σίγουρο, Ότι ο αείμνηστος Κωστάκης πολέμησε και αντιστάθηκε και στις 2 φάσεις τις εισβολής.

Είναι όμως εύκολο να αντιληφθεί κάποιος, ότι ο θάνατος του Κωστάκη ήταν μαρτυρικός,

Πέραν των πυροβολισμών μπορεί με ευκολία να διακρίνει κάποιος πάνω στο κρανίο του και τα οστά του τις κακώσεις και τα βάναυσα κτυπήματα.

Ο Κωστάκης θα μπορούσε να είχε σωθεί αν έφευγε μετά που το Τάγμα του διαλύθηκε.  Ο ίδιος όμως επέστρεψε με το σάλπισμα της δεύτερης εισβολής και μπήκε ξανά στην μάχη.  Δεν έκανε πίσω.  Αυτά ήταν τα ιδανικά του Κωστάκη που διδάκτηκε από την οικογένεια του. Αγαπημένε μας Κωστάκη, Σήμερα κατατάσσεσαι και επίσημα στο πάνθεον των αθάνατων ηρώων μας, που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελευθερίας της άτυχης αυτής εσχατιάς του Ελληνισμού.

Και η ευθύνη μεγαλώνει για μας τους επιζήσαντες και γίνεται ασήκωτη.  Πως θα μπορέσουμε άραγε να ανταποκριθούμε στο πνεύμα της υπέρτατης θυσίας όλων εσάς που πέσατε ηρωικά, και πως θα απελευθερώσουμε την Κερύνεια που τόσο αγάπησες, την Αμμόχωστο, την Μόρφου και όλα τα τουρκοπατημένα εδάφη μας; Ελπίδα μας πάντα ο Πανδαμάτωρ Θεός ο Μέγας και Άναρχος που υπέμεινε και ο ίδιος το πάθος και το σταυρό της μαρτυρίου του.  Και ότι δεν θα ανεκτή άλλο την εκκωφαντική αυτή αδικία που συνεχίζεται εδώ και 4 δεκαετίες.

Αγαπημένε μας Κωστάκη,

Δυστυχώς η γήινη πορεία σου υπήρξε πολύ σύντομη.  Έφυγες στα 20 σου χρόνια, ένας ζωντανός και ενθουσιώδης νέος.  Ένας νέος που διεκρίνεσο για την  επιμέλεια και την απόδοση σου στα γράμματα.  Έτοιμος και με πολλά όνειρα για λαμπρές σπουδές, για σταδιοδρομία επαγγελματική και για δημιουργία οικογένειας. Η μοίρα φέρθηκε όμως πολύ σκληρά σε σένα και σου έκοψε το νήμα της ζωής. Ας χαίρεσαι τουλάχιστον από εκεί που μας βλέπεις, ότι οι αγαπημένες σου αδελφές Γιωργούλλα και Ηρώ καταξιώθηκαν στην κοινωνία επαγγελματικά, και απέκτησαν όμορφες οικογένειες με παιδία και εγγόνια.

Όλοι σήμερα , οι γονείς σου οι αδελφές σου μετά των συζύγων τους, οι θείοι και οι θείες σου, τα ξαδέλφια σου, συνάδελφοι φίλοι και συναγωνιστές, οι συγχωριανοί σου, ήρθαν εδώ να σε αποχαιρετίσουν για το μεγάλο σου ταξίδι. Όλοι αναγνωρίζουν ότι υπήρξες γενναίος ήρωας, Άνδρας άξιος του κλέους της Πατρίδας του.  Ένας ηρωομάρτυρας της Τουρκικής θηριωδίας.

Πονάμε όλοι για τον χαμό σου.  Το πιο πικρό όμως ποτήρι του πόνου το ήπιαν οι γονείς και οι αδελφές σου.  Έχουν όμως ένα γιο και ένα αδελφό ήρωα, και ας είναι η περηφάνια αυτή ένα μεγάλο βάλσαμο παρηγοριάς. Σε πείσμα του θανάτου θα ζεις στις σκέψεις και στις καρδιές μας, και η μνήμη είναι ζωή.

Μέσα από τις γραμμές του επικήδειου αυτού λόγου απευθύνουμε τις προσήκουσες ευχαριστίες μας προς την Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων και προς όλες τις επιστημονικές ομάδες που εργάστηκαν σκληρά για την ανεύρεση και ταυτοποίηση των οστών του παλικαριού μας.

Με πλήρη συναίσθηση των πενιχρών μου λόγων μπροστά στο μεγαλείο της θυσίας σου, τελειώνω αγαπημένε και μας Κωστάκη, με την παράκληση προς τον Ουράνιο Πατέρα και Δημιουργό μας όπως σε κατατάξει στο περιβόλι της αγάπης Του, στον παράδεισο των δικαίων, όπως δίκαια αξίζει στο σύντομο πέρασμα σου από τον κόσμο τούτο.

Αναπαύσου εν Ειρήνη αγαπημένε μας Κωστάκη, και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει σε λίγο. Αιωνία σου η μνήμη.

You might