'Οταν η διδασκαλία είναι συνυφασμένη με την ευτυχία!!!!

Αυτό τον καιρό στο σχολείο που δουλεύω, ολοκλήρωσα μαζί με τα παιδάκια μου, την ακρόαση του μουσικού παραμυθιού:
"Ο Πέτρος και ο λύκος" του Ρώσσου μουσικοσυνθέτη Προκόφιεφ.
Όλη η διαδικασία, κράτησε τέσσερις διδακτικές ώρες, κι εγώ για άλλη μια φορά γεύτηκα τη χαρά και την ικανοποίηση που παίρνω, κάθε φορά που βλέπω ότι αυτά που ήθελα να μεταδώσω, τα μετέδωσα, ξεπερνώντας για άλλη μια φορά τις προσδοκίες μου!!!!
Άρχισα συστήνοντας τον κύριο Προκόφιεφ στα παιδιά, μέσα από διάφορες φωτογραφίες του συνθέτη, τόσο από την προσωπική του ζωή, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, όσο και από την μουσική του πορεία. Στη συνέχεια τους μίλησα για το μουσικό παραμύθι, και εδώ τους σύστησα τις οικογένειες των οργάνων (πνευστα-έγχορδα-και κρουστά (αυτήν ήδη τη γνωρίζουν, αφού χρησιμοποιούμε κρουστά οργανάκια στο μάθημα της μουσικής)
Την ακρόαση τη χώρισα σε 2 μέρη. Στο πρώτο μάθημα ακούσαμε το μισό παραμύθι, και στο δεύτερο το ολοκληρώσαμε.
Στο τρίτο μάθημα ήταν σε θέση πια να αναγνωρίζουν οπτικά και ακουστικά αρκετά πνευστά όργανα, όπως το φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο, γαλλικό κόρνο, και τότε δοκίμασα κάτι για πρώτη φορά με παιδάκια αυτής της ηλικίας. Δραματοποιήσαμε διάφορα μέρη του μουσικού παραμυθιού.
Εγώ είχα σκοπό να απομονώσω σκηνές, αλλά τα ίδια τα παιδιά, με οδήγησαν να κάνω κάτι, που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει. Ξεκινήσαμε από την αρχή την ακρόαση, δραματοποιώντας κάθε σκηνή!!!
Για να ικανοποιηθούν όλα τα παιδιά, σε κάθε σκηνή, αναλάμβανε διαφορετική ομάδα τη δραματοποίηση. Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη, όταν ακόμα και τα τρίχρονα, αναγνώριζαν πχ τη φωνή του φλάουτου που έκανε το πουλάκι και του όμποε που έκανε την πάπια, και μιμούνταν το πουλάκι και την πάπια τα παιδιά που τα υποδύονταν, αντίστοιχα όποτε άκουγαν το κατάλληλο όργανο. Ήταν πραγματικά συγκινητικό, να βλέπω τα παιδάκια μου να μπαίνουν τόσο καλά στο ρόλο τους, και να αναγνωρίζουν το όργανό του το καθένα. Ένιωθα ενθουσιασμένη, τόσο εγώ, όσο και τα ίδια. Η ολοκλήρωση της δραματοποίησης κράτησε δυο διδακτικές ώρες. Το εντυπωσιακό δε, είναι που, από τη μια Τετάρτη στην άλλη, μέχρι το επόμενο μάθημα, κάθε μέρα με ρωτούσαν πότε θα κάνουμε τον Πέτρο!
Χαίρομαι, γιατί  είμαι σίγουρη, ότι η όλη διαδικασία, έχει τυπωθεί στη μνήμη τους ευχάριστα, και θα τη θυμούνται για πάντα. Ένα παιδάκι, μου είπε ότι είδε στον ύπνο του την πάπια και το πουλάκι! Μια καλή μου συνάδελφος, μου είπε ότι την ώρα που με τα παιδιά της διπλανής τάξης, ακούγαμε το μουσικό παραμύθι, τα παιδάκια στη δική της τάξη (2-3χρονών) αναγνώρισαν το μουσικό παραμύθι και μιλούσαν ψιθυριστά για να μπορούν να το ακούνε. Δεν είναι γλύκες;;;  Το να δουλεύεις με παιδιά είναι ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!!

Ακούγονται οι τρεις τελευταίες σκηνές, που είναι και οι αγαπημένες των παιδιών. Η πρώτη είναι η πετυχημένη προσπάθεια του Πέτρου, να πιάσει  το λύκο.με τη βοήθεια του φίλου του του πουλιού. Η δεύτερη, είναι η είσοδος των κυνηγών, που τους εμποδίζει ο Πέτρος να σκοτώσουν το λύκο, και τους ζητά να τον μεταφέρουν όλοι μαζί στο ζωολογικό κήπο, και τέλος ακούγεται η πομπή προς το ζωολογικό κήπο, με όλους τους ήρωες.