Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

'Οταν η διδασκαλία είναι συνυφασμένη με την ευτυχία!!!!

Αυτό τον καιρό στο σχολείο που δουλεύω, ολοκλήρωσα μαζί με τα παιδάκια μου, την ακρόαση του μουσικού παραμυθιού:
"Ο Πέτρος και ο λύκος" του Ρώσσου μουσικοσυνθέτη Προκόφιεφ.
Όλη η διαδικασία, κράτησε τέσσερις διδακτικές ώρες, κι εγώ για άλλη μια φορά γεύτηκα τη χαρά και την ικανοποίηση που παίρνω, κάθε φορά που βλέπω ότι αυτά που ήθελα να μεταδώσω, τα μετέδωσα, ξεπερνώντας για άλλη μια φορά τις προσδοκίες μου!!!!
Άρχισα συστήνοντας τον κύριο Προκόφιεφ στα παιδιά, μέσα από διάφορες φωτογραφίες του συνθέτη, τόσο από την προσωπική του ζωή, με τη γυναίκα του και τα παιδιά του, όσο και από την μουσική του πορεία. Στη συνέχεια τους μίλησα για το μουσικό παραμύθι, και εδώ τους σύστησα τις οικογένειες των οργάνων (πνευστα-έγχορδα-και κρουστά (αυτήν ήδη τη γνωρίζουν, αφού χρησιμοποιούμε κρουστά οργανάκια στο μάθημα της μουσικής)
Την ακρόαση τη χώρισα σε 2 μέρη. Στο πρώτο μάθημα ακούσαμε το μισό παραμύθι, και στο δεύτερο το ολοκληρώσαμε.
Στο τρίτο μάθημα ήταν σε θέση πια να αναγνωρίζουν οπτικά και ακουστικά αρκετά πνευστά όργανα, όπως το φλάουτο, κλαρινέτο, φαγκότο, γαλλικό κόρνο, και τότε δοκίμασα κάτι για πρώτη φορά με παιδάκια αυτής της ηλικίας. Δραματοποιήσαμε διάφορα μέρη του μουσικού παραμυθιού.
Εγώ είχα σκοπό να απομονώσω σκηνές, αλλά τα ίδια τα παιδιά, με οδήγησαν να κάνω κάτι, που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να γίνει. Ξεκινήσαμε από την αρχή την ακρόαση, δραματοποιώντας κάθε σκηνή!!!
Για να ικανοποιηθούν όλα τα παιδιά, σε κάθε σκηνή, αναλάμβανε διαφορετική ομάδα τη δραματοποίηση. Η έκπληξη μου ήταν μεγάλη, όταν ακόμα και τα τρίχρονα, αναγνώριζαν πχ τη φωνή του φλάουτου που έκανε το πουλάκι και του όμποε που έκανε την πάπια, και μιμούνταν το πουλάκι και την πάπια τα παιδιά που τα υποδύονταν, αντίστοιχα όποτε άκουγαν το κατάλληλο όργανο. Ήταν πραγματικά συγκινητικό, να βλέπω τα παιδάκια μου να μπαίνουν τόσο καλά στο ρόλο τους, και να αναγνωρίζουν το όργανό του το καθένα. Ένιωθα ενθουσιασμένη, τόσο εγώ, όσο και τα ίδια. Η ολοκλήρωση της δραματοποίησης κράτησε δυο διδακτικές ώρες. Το εντυπωσιακό δε, είναι που, από τη μια Τετάρτη στην άλλη, μέχρι το επόμενο μάθημα, κάθε μέρα με ρωτούσαν πότε θα κάνουμε τον Πέτρο!
Χαίρομαι, γιατί  είμαι σίγουρη, ότι η όλη διαδικασία, έχει τυπωθεί στη μνήμη τους ευχάριστα, και θα τη θυμούνται για πάντα. Ένα παιδάκι, μου είπε ότι είδε στον ύπνο του την πάπια και το πουλάκι! Μια καλή μου συνάδελφος, μου είπε ότι την ώρα που με τα παιδιά της διπλανής τάξης, ακούγαμε το μουσικό παραμύθι, τα παιδάκια στη δική της τάξη (2-3χρονών) αναγνώρισαν το μουσικό παραμύθι και μιλούσαν ψιθυριστά για να μπορούν να το ακούνε. Δεν είναι γλύκες;;;  Το να δουλεύεις με παιδιά είναι ΕΥΤΥΧΙΑ!!!!!
Ακούγονται οι τρεις τελευταίες σκηνές, που είναι και οι αγαπημένες των παιδιών. Η πρώτη είναι η πετυχημένη προσπάθεια του Πέτρου, να πιάσει  το λύκο.με τη βοήθεια του φίλου του του πουλιού. Η δεύτερη, είναι η είσοδος των κυνηγών, που τους εμποδίζει ο Πέτρος να σκοτώσουν το λύκο, και τους ζητά να τον μεταφέρουν όλοι μαζί στο ζωολογικό κήπο, και τέλος ακούγεται η πομπή προς το ζωολογικό κήπο, με όλους τους ήρωες.

17 σχόλια:

  1. πάντα όταν μεταδίδεις γνώση και βλέπεις ότι η προσπάθεια σου βρίσκει ανταπόκριση αυτό είναι και η μεγαλύτερη αμοιβή. και οι δασκάλοι και καθηγητές μας πρέπει να το καταλάβουν αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι απίστευτο το πόσα μπορεί να μάθει ένα παιδί αρκεί να του δώσεις την ευκαιρία και που δυστυχώς στην χώρα μας δεν δίνεται σε όλα τα παιδιά.
    Το βιντεάκι δεν το άκουσα γιατί εδώ έχει πολύ βαβούρα τώρα, θα μπω αργότερα για να το απολαύσω,ευχαριστούμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλώς τον πρόεδρο!!!
    Έτσι ακριβώς είναι. Όλα τα λεφτά, είναι η ηθική ικανοποίηση που σου προσφέρει αυτό το λειτούργημα. Έτσι αποκαλώ εγώ το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Όσοι δεν κάνουν για δάσκαλοι ή καθηγητές "καίγονται". Η καινούρια νόσος των εκπαιδευτικών λέγεται Φαινόμενο burnout!!!
    Τυχαίο; Δε νομίζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρένα μου, πόσο χαίρομαι να σε βλέπω σπίτι μου!!!
    Ναι, έχεις δίκαιο, παρόλο που και όλους τους αδιόριστους μουσικούς να διορίζανε, πάλι δε θα καλύπταμε την επικράτεια, εντούτοις τα παιδιά παραμένουν χωρίς μουσική παιδεία και εμείς αδιόριστοι. Αααχ αυτή είναι μια κρυφή πληγή.
    Μ' αρέσει η εικόνα που μου έδωσες με τη βαβούρα στο σπίτι. Αυτό σημαίνει ζωή-υγεία!
    Να είστε πάντα καλά, και ας μην μπορείς να ακούσεις το βίντεο.
    Καλό βράδυ σου εύχομαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μια μέρα δεν μου φτάνει για να μιλάω για τα "παιδιά μας". Κάθε παιδί μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, και παρόλα αυτά κάθε φορά που ακούω κάτι γιαυτά δεν παύω ποτέ να συγκινούμε...
    Οι μικροί μας καλλιτέχνες μας δίνουν δύναμη και λίγη απο την ξεγνοισιά τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε, τους αξίζουν συγχαρητήρια! Και σένα Ροδούλα μου, τον αγάπησα και εγώ τον Πέτρο και τον κύριο Προκόφιεφ....
    Σοφία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. χαχαχαχαχα Σοφάκι μου γλυκό και πολυαγαπημένο!!!
    Άμα το έχεις στο αίμα σου, συγκινήσε με ότιδήποτε έχει να κάνει με τα αγγελάκια μας.
    Εγώ όταν γράφω γι' αυτά, το πρόσωπό μου είναι μες στο χαμόγελο και την ευτυχία. Στ' αλήθεια, πιο πολλά προσφέρουν αυτά σε εμάς, παρά εμείς σε αυτά!
    Σ' ευχαριστώ που μου διηγήθηκες το περιστατικό που αναφέρω στην ανάρτηση. Δε θα το πίστευα ποτέ, ότι μπορούν δίχρονα και τρίχρονα παιδάκια, να έχουν τέτοια αντίδραση στο άκουσμα ενός κλασσικού κομματιού!
    Σ' ευχαριστώ που δουλεύεις μαζί μου, Σοφάκι μου, σ' ευχαριστώ που βρέθηκες στο δρόμο μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. <3 Εγώ ευχαριστώ μαθαίνω πολλά!!!
    Δεν ξεχνιούνται τέτοιες όμορφες αντιδράσεις!
    Σαν τώρα τον θυμάμαι, είχατε βάλει την μουσική στα μεγαλύτερα και ο Γ. Γρ. μου είπε "Ο Πέτρος και ο Λύκος, δεν ακούμε δυνάμωσε το, ςςςςς , ησυχία να ακούσουμε! Δεν μπορώ να περιγράψω, απο την άλλη μεριά την ντροπή που ένιωσα όταν μου ανέφεραν τον κύριο Προκόφιεφ και εγώ δεν γνώριζα γιαυτόν... Σοφία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ροδούλα μου, όποτε διαβάζω αυτά που γράφεις για τη δουλειά σου συγκινούμαι αφάνταστα. Κατ' αρχήν νιώθω πως είσαι ένας άνθρωπος μου δεν το βλέπει σαν δουλειά αλλά σαν λειτούργημα, κάτι που δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί για μεγάλη μερίδα του διδασκαλικού κόσμου.
    Αυτό το "τα παιδάκια μου" που λες είναι τόσο γλυκό, τόσο αυθεντικό και αξιοθαύμαστο. Είναι σαν να βλέπω μπροστά μου την εικόνα σας. Τα παιδάκια να σε βλέπουν σαν μανούλα, να σε λατρεύουν, να περιμένουν πώς και πώς να έρθει η ώρα για το μάθημά σας κι εσύ να κρατάς ένα κιβώτιο μουσικά όργανα και να γεμίζεις τις ψυχές τους μουσική.
    Μακάρι Ροδούλα μου, να είχαμε περισσότερους εκπαιδευτικούς σαν εσένα. Θα είχαμε και πολύ πιο ήρεμα παιδιά, χωρίς ψυχικά τραύματα που θα ανυπομονούσαν κάθε μέρα να πάνε σχολείο.
    Να είσαι πάντα καλά, φιλιά xxxxxxxxx

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ειναι ευλογια η δουλεια που κανεις
    τα παιδια σε καθε επαφη μαζι τους σε εκπλησουν με το τι ειναι ικανα να κανουν ,να αντηλυφθουν και να μαθουν
    να εισαι καλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπημένοι μου φίλοι, σας ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα σχόλια. Θα απαντήσω σε όλους μαζί έτσι, σύντομα, -για να μην ψωνιστώ κιόλας πες και πες για μένα χαχα-.
    Πολύ απλά, θεωρώ ευλογία από το Θεό, που ζω για να δουλεύω, που αναπνέω δουλεύοντας, και δεν αναγκάζομαι να δουλέψω για να ζήσω. (Ισχύει και αυτό βέβαια, αναγκαστικά, αλλά δεν γίνεται καταναγκαστικά).
    Σοφάκι μου, κι εγώ είναι σίγουρα πράγματα που δεν αφορούν τον κλάδο μου, και δεν τα γνωρίζω. Γι' αυτό μην ντρέπεσαι καθόλου. Θα σου γνωρίσω και τον κύριο Σαιν-Σανς σύντομα χαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το να δουλεύεις με παιδιά είναι ΕΥΤΥΧΙΑ πραγματικά, το ξέρω πολύ καλά από προσωπική εμπειρία! :) Μπράβο Ροδούλα μου για το πολύ όμορφο άρθρο σου! Πολλά φιλάκια - Φανή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ροδούλα μου είναι σίγουρο ότι αγαπάς αυτό που κάνεις, γι αυτό το κάνεις τόσο όμορφα και σωστά!
    Η μανούλα μου ήταν εκπαιδευτικός, τώρα συνταξιούχος βέβαια, και το πιστεύεις ότι ακόμα της τηλεφωνούν παλιοί μαθητές της? Την λάτρευαν!
    Κάτι θα έδωσε κι αυτή σε αυτά τα παιδιά για να εξακολουθούν να την αγαπούν μετά από τόσα χρόνια!
    Εύχομαι το ίδιο να νοιώθουν και τα "παιδάκια σου"! Που σίγουρα θα το νοιώθουν!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γεια σου Φανή μου!
    Πόσο καταλαβαινόμαστε όσοι δουλεύουμε με παιδάκια ε;
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου Έλενα μου! Τι όμορφο αλήθεια μετά από τόσα χρόνια να θυμούνται τη δασκάλα τους τα παιδιά! Κι εγώ αν ήξερα που έμενε η δασκάλα μου της τετάρτης δημοτικού, και του νηπιαγωγείου, σίγουρα θα ήθελα να τους μιλήσω. Ήταν τόσο γλυκές, τόσο καλές... Εξαιρετικές δασκάλες!
    Να τη χαίρεσαι τη μανούλα σου!
    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ..Καλο μηνα σε σας και τους μαθητες σας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή