Παιδάκια, αυτοί οι επιγειοι άγγελοι!!!

Ξέρετε πόσο ευλογημένη αισθάνομαι που δουλεύω με παιδάκια; Μπαίνοντας στο σχολείο κάθε μέρα, είναι σαν να μπαίνω σε ένα άσυλο, που λειτουργεί σαν ασπίδα προστασίας της ψυχής μου, από όλα όσα με στεναχωρούν. Τον τελευταίο καιρό, από όλες αυτές τις δυσάρεστες εξελίξεις στη χώρα μας.
Βλέποντας τα ματάκια τους, ακούγοντας το αθώο γέλιο τους, και νιώθοντας αυτή την ανιδιοτελή αγάπη που μου προσφέρουν,  ξεχνάω τα πάντα, και νιώθω μια εσωτερική εφορία και γαλήνη.
Αυτές τις μέρες, στο σχολείο, μέσα από το μάθημα της μουσικής και των αγγλικών, δουλεύουμε τη σπορά,.
Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας, μια διδακτική ώρα. Να δείτε κι εσείς, πόσο όμορφα και ξέγνοιαστα περνάμε.
Αφού μιλήσαμε για το πώς φυτεύουμε ένα σποράκι, πώς το φροντίζουμε και πώς μεγαλώνει,
 δραματοποιήσαμε τα σποράκια.
Εγώ ήμουν η αγρότισσα και τα παιδάκια ήταν, κάποια από αυτά τα σποράκια, κάποια ο ήλιος, κάποια ο αέρας, και κάποια τα σύννεφα με τη βροχή.
Απαραίτητα εφόδια, τα υφάσματα. Εμ τι, έτσι απλά τα κάνουμε νομίζετε; χαχαχα
Απλώσαμε στο πάτωμα ένα μεγάλο καφέ ύφασμα για χώμα, τα σποράκια ντύθηκαν με διάφορα χρώματα υφασμάτων, ο ήλιος με κίτρινο, ο αέρας με μπλε (αυτό σκέφτηκα) και τα συννεφάκια με άσπρο.
Και η δραματοποίηση ξεκίνησε. (κρίμα που δεν μπορώ να σας βάλω φωτογραφίες,γιατί βγάζουμε αρκετές, όμως δεν είναι σωστό να αναρτώ τα παιδάκια. Δεν πειράζει, ελπίζω να είμαι αρκετά περιγραφική)
Από πρίν είχα κάνει τη μουσική επιλογή: διάφορα κομμάτια Μότσαρτ και Τσαϊκόφσκι, γρήγορα, με ένταση, αργά κλπ.
Πρώτα έσκαψα και καλά το χώμα με τη συνοδεία μιας γλυκιάς μελωδίας του Μότσαρτ, και στη συνέχεια φύτεψα τα σποράκια μου. (έπρεπε να ήσασταν από μια μεριά και να τα βλέπατε τι όμορφα που κουλουριάστηκαν πάνω στο καφέ ύφασμα -χώμα-.
Στη συνέχεια με μια γλυκιά μελωδία, ήρθε ο ήλιος και τα ζέστανε, ενώ όταν το μουσικό κομμάτι άλλαξε (μεγαλύτερη ένταση) ήρθαν τα συννεφάκια και τα πότισαν.

                                       
                                           (Με το συγκεκριμένο απόσπασμα, ήρθε ο ήλιος, περπάτησε ανάμεσα στα παιδιά-σποράκια, και με τα χέρια του για αχτίδες ζέστανε τα σποράκια)

(Με ένα μέρος από αυτό το απόσπασμα, τσάπισα και φύτεψα τα σποράκια μου. Στα σημεία με τη μεγαλύτερη  ένταση, παρίστανα  την κουρασμένη)

Και τότε, σιγά σιγά με τη συνοδεία αργής και χαρούμενης μελωδίας, τα σποράκια άρχισαν να μεγαλώνουν και να μεγαλώνουν, (σηκώνονταν αργά-αργά) και να βγάζουν φύλλα (άπλωναν τα χεράκια τους προς τα πλάγια, και τα κουνούσαν πάντα στο ρυθμό της μουσικής).

(Με το απόσπασμα αυτό, από τον καρυοθραύστη του Τσαϊκόφσκι, έσκασαν μέσα από το χώμα τα σποράκια και αργά-αργά μεγάλωσαν και έβγαλαν φύλλα, για να καταλήξουν να χορεύουν ευτυχισμένα μέσα στο χωράφι)

Και τότε ήρθε και ο αέρας (γρήγορη μουσική) και φύσηξε, και αυτά, κουνιόντουσαν μέχρι που σταμάτησε ο αέρας, και ξανάρχισαν να χορεύουν μεταξύ τους χαρούμενα με το προηγούμενο κομμάτι του τσαϊκόφσκι, εως ότου εγώ σταματούσαν τη μουσική, και τελείωνε η δραματοποίηση.

(Η αρχή του μουσικού αυτού κομματιού του Τσαϊκόφσκι από την ωραία κοιμωμένη, αποτέλεσε τον αέρα)

Το πόσες φορές, μου ζήτησαν να το ξαναπαίξουμε δεν μπορείτε να το φανταστείτε. Το επαναλάβαμε αρκετές φορές αυτές τις μέρες, για να περάσουν όλα τα παιδιά από όλους τους ρόλους. Ακόμη και τα πιο ζωηρά, κάθισαν ήσυχα, για να παίξουν χαχαχα.
Την δραστηριότητα αυτή, μπορούν να την κάνουν και δάσκαλοι αλλά και νηπιαγωγοί, ακόμη και γονείς με τα δικά τους παιδιά στο σπίτι. Θα προσθέσουν στο ενεργητικό τους στιγμές χαράς, και  θα διασκεδάσουν με τα παιδάκια τους.

                 ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ!!!!