Σκέψεις...

Μελαγχολική η σημερινή Κυριακή, πλην όμως, όμορφη, και ρομαντική!!! Κι εγώ, ευχαριστώ τον Θεό, για πολλά πράγματα. Έχω την υγεία μου, την οικογένειά μου, τη δουλειά μου, και είμαι σε θέση να απολαύσω μια μουντή, όμορφη, και ρομαντική Κυριακή. Φθινόπωρο είναι, γιατί να μην έχει αυτή η Κυριακή, τέτοια χαρακτηριστικά;

Σκέφτομαι όμως και όλον εκείνον τον κόσμο που δεν έχει όλες αυτές τις ευλογίες, και η ψυχή μου κλαίει. Θα ήθελα να είχα την ικανότητα να γιατρέψω όλα τα παιδιά του κόσμου που είναι άρρωστα, όλους τους συνανθρώπους μου που υποφέρουν για διάφορους λόγους, ειδικά από τη νέα αιτία δυστυχίας και δοκιμασίας, την οικονομική κρίση -τουλάχιστον γι' αυτό, μπορούμε να κάνουμε κάτι, έστω και το πιο ασήμαντο-. Θα ήθελα να είχα την ικανότητα να δώσω μια αγκαλιά αγάπης σε όσα παιδιά μα και ενήλικες τη χρειάζονται. Μα δεν μπορώ, οπότε το μόνο που μου μένει είναι η ευχή και η προσευχή: "Θεέ μου "τρέξε" κοντά σε όσους σε έχουν ανάγκη" Και άμα ενώσουμε την προσευχή μας, αυτή, γίνεται δύναμη και θεριεύει, και "σκαρφαλώνει" μέχρι το αυτί του Θεού.
Παράλληλα με όλη αυτή τη δυστυχία, εμείς, οι πιο "τυχεροί"  προχωράμε και χαιρόμαστε τη ζωή. Όσο για μένα, ήδη γεύομαι για δεύτερη συνεχόμενη εβδομάδα, την ευτυχία που μου δίνουν τα παιδάκια μου στο σχολείο. Οι αταξίες τους πολλές, δε λέω, μα θεμελιώνονται στην αθωότητα, πώς να μην τις αγαπήσεις -παρόλο που τα συνετίζεις-.

Πώς να μην σου έρθει να τα "φας" στα φιλιά με τις ατάκες τους τις όλο παιδική αφέλεια!! Πώς να μην "λιώσεις" με τις εκδηλώσεις αγάπης απέναντί σου; Πώς να μην τα σφίξεις στην αγκαλιά σου και να γεμίσεις μέσα σου από αυτή την εφορία και την πληρότητα που σου χαρίζει η επαφή σου μαζί τους;
Πώς να μη χαρείς, που ήδη άρχισες να τους μεταδίδεις γνώσεις και αυτό φαίνεται; Πώς να μη γίνεις κι εσύ ένα παιδί ανάμεσά τους; Πώς να μην ευχαριστήσεις το Θεό γι' αυτή την ευλογία;

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΕΣ!!!

Δε θα πήγαινε κανένα άλλο κομμάτι σήμερα, πέρα από τη "σταγόνα της βροχής" , του Σοπέν. To εμπνεύστηκε λέει, μια βροχερή μέρα, που άκουγε στο παράθυρο τις σταγόνες να κτυπάνε πάνω σε αυτό. Αν το παρακολουθήσετε, θα ακούσετε μια νότα που χτυπάει συνεχόμενα, παράλληλα με τη μελωδία, παριστάνοντας τη στάλα της βροχής.