Αυτή η φωτογραφία, μου "μίλησε"!!!
Πόσοι από εμάς, δε φυλακίζουμε τον εαυτό μας σε μια καθημερινότητα που, απλά, μας προσφέρει τον άρτον τον επιούσιο; Που "θάβουμε" τα όνειρα και τις ικανότητές μας στον βωμό αυτό; Και άμα έχουμε και οικογένεια; Ε, τότε, ανεχόμαστε τα πάντα, τόσο στον εργασιακό, όσο  και στον οικογενειακό χώρο, προκειμένου να κάνουμε το σωστό...

Θα μου πεις, ναι, αλλά δε θα ήταν εγωιστικό να κυνηγάμε τα όνειρά μας, και τα εγωιστικά θέλω μας, τη στιγμή που έχουμε την ευθύνη της οικογένειας;
Μα δε μιλώ για τα εγωιστικά θέλω. Εκείνα που εξυπηρετούν τη ματαιοδοξία και την ελαφρομυαλιά κάποιου. Μιλώ για εκείνα που "πνίγουμε" μέσα μας, και που πηγή τους έχουν το "κάλεσμα" του καθενός μας. Τον λόγο για τον οποίο υπάρχουμε. Εκείνα, που άμα τους δώσουμε την ευκαιρία να εκπληρωθούν, θα χαρίσουν σε εμάς τους ίδιους την πληρότητα και την ευτυχία, μα θα ωφελέσουν και τους γύρω μας.
Δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε σε μια καθημερινότητα που μας αποπροσανατολίζει από τον στόχο.
Ρίσκο; Ε ναι λοιπόν, ρίσκο, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή. Μαζί μας θα είναι και ο φύλακας άγγελός μας. Μαζί μας θα συνωμοτήσει και το σύμπαν ολόκληρο, γιατί αυτό θα είναι το δίκιο. Γιατί ακολουθούμε το κάλεσμα της ψυχής μας. Κι ας ακούμε γύρω μας τα μη των "προσγειωμένων"... Δεν πρέπει να "μασάμε". Εμείς ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα. Είναι η φωνή αυτή μέσα μας, η θεόσταλτη, που ξεφωνίζει, και μας παρακινεί. Ας μην της "κλείνουμε" το στόμα. Ας μην κλείνουμε τ' αυτιά μας.
Εύχομαι στον καθένα μας ξεχωριστά, να ακολουθήσει το κάλεσμα της φωνής μέσα του!!!
Σας φιλώ με αγάπη φίλοι μου, και σας εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα!!!

                            Over the Rainbow-  By ThePianoGuys