Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Δευτέρα 4 Ιουλίου 2016

Καλό καλοκαίρι

Να, μαι κι εγώ, σαν τον καύσωναααα. (Δε λέμε σαν τα χιόνια; Ε, μιας και είναι κατακαλόκαιρο, προσάρμοσα τη λέξη :) )
Εχθές το απόγευμα, βγήκαμε για περπάτημα με τον Γιάννη και την κόρη μας, τη Σταυρούλα, που είναι μεγάλη φυσικά. Δεν είναι πια παιδί.
Κάπου στον δρόμο, βλέπουμε να έρχονται από απέναντι ένα ζευγάρι, με ένα νεογέννητο παιδάκι που έκλαιγε γοερά μέσα στο καρότσι του. Δε θα ήταν πάνω από 30-40 ημερών.
Οι γονείς αναστατωμένοι, μη ξέροντας τι να κάνουν για να σταματήσει το κλάμα. Η απόγνωσή τους φαινόταν τόσο καθαρά στην έκφραση του προσώπου τους. Ο μπαμπάς έσκυψε και το πήρε αγκαλιά.
Εγώ, βλέποντάς τους, ένιωσα ακριβώς αυτό που ένιωθαν. Αυτά τα συναισθήματα δεν ξεχνιούνται όσα χρόνια και να περάσουν. Ο φόβος αυτός του, τι θα κάνω, πώς να το σταματήσω. Τον φοβάσαι αυτόν τον μικρό ανθρωπάκο που δεν ξέρεις πώς να επικοινωνήσεις μαζί του, για να καταλάβεις τι θέλει. Και κάπου ίσως λυπάσαι και τον εαυτό σου γι' αυτά που "περνά". Νιώθεις τόσο ανίσχυρος μπροστά σ' αυτό το μικρό πλασματάκι, και ας είσαι ο πιο ισχυρός άνθρωπος στον κοινωνικό σου περίγυρο. :)
Κι έτσι αυθόρμητα, όταν πλησιάσαμε αρκετά η μια τριάδα την άλλη, λέω: "Όταν μεγαλώσει θα γίνει έτσι"!!! Και τους έδειξα τη Σταυρούλα μας για να τους δώσω να καταλάβουν πόσο όμορφα θα είναι όταν θα έχουν δίπλα τους την κορούλα τους, μια όμορφη παρέα πια. Ότι όλα αυτά τα "δύσκολα" θα περάσουν.
Χαμογέλασαν και οι δυο μ' ένα γλυκό χαμόγελο, και οι δυο τριάδες συνεχίσαμε τον δρόμο μας. :)
"Ωχ! λέτε να ήταν αγόρι" είπα μόλις χωριστήκαμε.
"Όχι μαμά αφού φόραγε ροζ" μου είπε η Σταυρούλα.
"Βρε τρελοκομείο, τους μίλησες χωρίς να τους γνωρίζεις" μου λέει ο Γιάννης.
"Ήθελα να τους δώσω θάρρος Γιαννάκη μου" Μακάρι να τα κατάφερα. Όσο νά' ναι, όταν σου δείχνουν το φωτεινό μέλλον, παίρνεις δύναμη!!
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!

Oι κορούλες μου!!!!


6 σχόλια:

  1. Καλό καλοκαίρι , Ροδούλα μου!!!

    τι γλυκιά ανάρτηση... δεν ξεχνιέται ποτέ αυτό το "ξεκίνημα" στη μητρότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό καλικαίρι και καλή ξεκούραση!
    Αυτά δεν ξεχνιούνται και σίγουρα μια καλή κουβέντα είναι χρήσιμη! Πριν λίγες μέρες στη θάλασσα έβλεπα μια μαμά με δυο μωρά να αγωνίζεται να τα ξεντύσει, να τα κάνει μπάνιο, να τα βγάλει, να τα αλλάξει... θυμόμουν τα δικά μου μωρουδέλια και κουραζόμουνα μόνο που την έβλεπα. Εποχές είναι κι αλλάζουν, πρέπει να τις χαιρόμαστε γιατί μεγαλώνουν τόσο γρήγορα κι ανοίγουν τα φτερά τους!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι Νίκη μου, ότι, ειδικά στο πρώτο παιδί που είναι κανείς τελείως άσχετος (βλ. εμένα), δεν είναι και οι καλύτερες αναμνήσεις αυτές οι στιγμές απόγνωσης. Όμως, αν ξέραμε το μετά, θα τις προσπερνούσαμε πολύ χαλαρά. Δε θα πνιγόμασταν σε ένα ποτήρι νερό :)
      Φιλάκια πολλά!!

      Διαγραφή
  3. Μου αρέσεις, Ροδούλα μου! Μου αρέσεις επειδή είσαι αυθόρμητη, θεοπάλαβη και νοιάζεσαι για τον διπλανό σου!
    Ακόμα και χωρίς να έχω παιδί, καταλαβαίνω το άγχος! (Γι' αυτό δεν έχω μάλλον! χαχα!)
    ΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, αστέρι μου! Να χαίρεστε τις κούκλες σας και να περάσετε υπέροχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχααα Γιάννα μου! Όπως τα λες, έτσι είμαι.
      Αλλά κοίτα, ένα παιδί δεν είναι αυτές οι "κακές" στιγμές του. Αυτός είναι ο πρώτος καιρός μόνο. Ο λίγο "άχαρος", που και πάλι όμως, σε γεμίζει με τόση τρυφερότητα γι' αυτό το αδύναμο και ανήμπορο μικρό πλασματάκι. Τα καλά έρχονται σε χρόνο ρεκόρ. (Εκτός κι αν τον κακομάθεις τον ανθρωπάκο, και μετά σου φταίει και από πάνω χαχαχαα
      Φιλάκια πολλά κοριτσάρα μου ομορφόψυχη!!!!!

      Διαγραφή