Πρώτη μέρα διακοπών

Αγαπημένοι μου διαδικτυακοί φίλοι, περνάω την πρώτη μου μέρα διακοπών. Πόσο χάρηκα που δεν ξύπνησα από τις 6:30!!!΄ Βέβαια δεν είμαι ο τύπος που θα κοιμηθεί πολύ, οχτώ και μισή, ήμουνα στο πόδι, έτοιμη να πάω το αυτοκινητάκι μου για σέρβις. Ήδη το καθυστέρησα τέσσερις μήνες. Εννιά η ώρα ήμουν πίσω και έπινα τον καφέ μου με το Γιάννη στη βεράντα. Είπαμε να την απολαύσουμε πριν την κτυπήσει ο καύσωνας. Τώρα είμαστε μέσα, κλειδαμπαρωμένοι. Κατά τη διάρκεια του πρωινού, σκεφτόμουν τι να κάνουν τα παιδάκια μου και οι καλές μου συνάδελφοι στο σχολείο, που κλείνει στις 31 Ιουλίου. (Αυτά είναι τα τυχερά για εμάς που κάνουμε τις ειδικότητες).

Μετά, βρήκα επιτέλους το χρόνο, να ελέγξω ένα βιβλίο μουσικής ποιυ ετοιμάζω, και που δεν είχα το χρόνο να το κάνω όλη τη χρονιά, λόγω τρεξίματος. Το πόσο το απόλαυσα δε φαντάζεστε!!! Τι ευτυχία ένιωθα όση ώρα το ξαναδιάβαζα, και ετοίμαζα την εικονογράφηση (μια πρόχειρη δηλαδή, για να καταλάβει και ο ΄άλλος που θα το δει πώς θα είναι περίπου όταν μπει και η εικόνα. Ο εκδότης μου, μου το είχε ζητήσει και όλο το ανέβαλλα). Είναι ένα βιβλίο, που πραγματικά βγήκε μέσα από την τάξη, την ώρα διδασκαλίας. Είναι ο δικός μου τρόπος με τον οποίο  συστήνω στους μικρούς μου μουσικούς το πεντάγραμμο, τους πρώτους φθόγγους, και τις πρώτες μουσικές αξίες. Όλα μέσα από παιχνίδι και παραμύθια.
Μετά έπαιξα κιθάρα. Ααααχ πόσο το απόλαυσα. Έπαιξα με την ησυχία μου όσα κλασσικά κομμάτια δε βρίσκω το χρόνο να παίξω μέσα στην καθημερινότητά μου. Αλήθεια, πόσα πράγματα στερούμαστε όταν δουλεύουμε. Αλλά από την άλλη Δόξα το Θεό που έχουμε δουλειά, ειδικά στις μέρες που ζούμε.
Όταν με πόνεσε το χέρι (υποφέρω και απο τενοντίτιδα λόγω κιθάρας), σταμάτησα και μπήκα στο μπλοκ μου. Σας έριξα όλους μια κλεφτή ματιά και βγήκα. Τι όμορφα και όλο αγάπη σπιτάκια που έχετε όλοι σας!!!

Μη με ρωτήσετε τι μαγείρεψα, καρπούζι φάγαμε. Είμαι κι εγώ μια όμως. Αλλά αφού έκανε τέτοια ζέστη τι άλλο να τρώγαμε, εκτός από φρούτα ή σαλάτα;
Κάποια στιγμή, μπήκα στη σελίδα του υπουργείου παιδείας, και είδα ότι βγήκε η εγκύκλιος για τις αιτήσεις αναπληρωτών και ωρομίσθιων μουσικών στους πίνακες επετηρίδας  Α'βάθμιας και Β'βάθμιας εκπαίδευσης. Οπότε καταλαβαίνετε τι  έχω να τραβήξω αύριο, αφού πρέπει να τρέχω να κάνω την αίτηση. Και να μας καλούσανε, χαλάλι. Πέρσι π.χ. θυμηθήκανε να με καλέσανε το Μάρτιο, για 12 ώρες στο Περιστέρι, σε όλοήμερο σχολείο. Τέλοσπάντων, δεν μπορώ και να μην την κάνω όμως.
Στις 3 πήγαμε με το Γιάννη στο συνεργείο και φέραμε το αυτοκινητάκι μου. Επιτέλους φτιάχτηκε το κλιματιστικό του. Τις τελευταίες μέρες "έλιωνα" μέχρι να γυρίσω από τη δουλειά, στις 2 η ώρα.

Στη συνέχεια μπήκα στο internet για να βρω ιδέες για το πώς ήταν η καθημερινότητα ενός παιδιού της δεκαετίας του 1930. Άρχισα να γράφω ένα παιδικό μυθιστόρημα, (αυτό το σκουλικάκι μέσα μου, δε με αφήνει να ησυχάσω) μέσα από το οποίο θέλω να παρουσιάσω τη ζωή ενός δεκάχρονου παιδιού σε αυτή τη δεκαετία, με τα παιχνίδια του, τα επαγγέλματα της εποχής κ.α. Δε βρίσκω όμως με τίποτα πληροφορίες για τη ζωή τότε, πώς ήταν στο σχολείο, τι παιχνίδια έπαιζαν, κλπ και έχω σκάσει. Σκέφτομαι να πάω σε ένα ΚΑΠΗ να βρω γιαγιάδες (που τις αγαπάω πολύ) και να πάρω πληροφορίες από πρώτο χέρι. Αν ξέρει κανείς από εσάς οτιδήποτε, οποιαδήποτε πληροφορία είναι ευπρόσδεκτη.

Τώρα θα μου πείτε: "Και τι μας νοιάζει εμάς βρε Ροδούλα τι έκανες όλη μέρα";  δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα την ανάγκη να μοιραστώ μαζί σας την πρώτη μου μέρα διακοπών,
Να είστε ΠΑΝΤΑ καλά αγαπημένοι μου φίλοι!!!
Σας φιλώ με πολλή αγάπη!!!