Δεύτερη μέρα διακοπών!

Καλημέρα σας καλοί μου φίλοι.
Χα,χα,χα μην νομίζετε ότι θα σας ζαλίζω κάθε μέρα με αναρτήσεις του τύπου: 3η μέρα διακοπών, 4η μέρα διακοπών κλπ. Όχι, απλά ήθελα να σας διηγηθώ για το πώς πέρασα εκεί στο γραφείο Β΄βάθμιας εκπαίδευσης, που πήγα για να κάνω την αίτησή μου, αυτήν που σας έλεγα εχθές, θυμάστε;
Ξύπνησα λοιπόν πρωί πρωί -επτά και τέταρτο δηλαδή-, ήπια το καφεδάκι μου με το Γιαννάκη μου στη βεράντα, ετοιμάστηκα, πήρα την αίτηση που εκτύπωσα και συμπλήρωσα από εχθές, -ευτυχώς που υπάρχει και το internet- λούστηκα τα αντηλιακά, πήρα το μπουκαλάκι μου με το καταπαγωμένο νερό -που μέχρι να γυρίσω είχε γίνει τσάι, μπήκα στο αυτοκινητάκι μου με το aircondition, και ξεκίνησα.

Πάρκαρα λίγο πιο μακρυά απ΄ότι έπρεπε -λόγω λάθος υπολογισμού της θέσης του γραφείου-, και έτσι περπάτησα γύρω στο δεκάλεπτο. Δεν πειράζει όμως, γιατί έτσι κι αλλιώς τρελαίνομαι για περπάτημα. Εννέα και δέκα ήμουν στο γραφείο. Τι ευτυχία!!! ΜΟΝΟ ΤΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΝ!!! (Κούνια που με κούναγε...)

 Τα καλημέρισα, έφερα ένα γύρω την αίθουσα αναμονής και κάθισα. Ξέρετε, όταν εμείς οι άνθρωποι συναντιόμαστε για τον ίδιο λόγο κάπου, νιώθουμε σαν να γνωριζόμαστε από πάντα. Κάτι τέτοιο νιώθαμε κι εμείς οι τέσσερις εκεί, μέσα στη ζεστή αίθουσα αναμονής. Και περιμέναμε, και περιμέναμε, και περιμεεεεεεεεεεεναμε, αλλά δεν έβγαινε κανείς από το κλειστό γραφείο, για να μπει καινούριος για αίτηση.

Κάποια στιγμή, πήρε το μάτι μου μια ανακοίνωση τοιχοκολλημένη, που έγραφε: "Παρακαλώ, διατηρείτε το χώρο καθαρό, λόγω έλλειψης καθαρίστριας. Ευχαριστούμε."
Αυθόρμητη όπως είμαι γέλασα και το έδειξα και στους υπόλοιπους.
Και περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεναμε, και κανένας δεν έβγαινε από το κλειστό γραφείο για να μπει ο επόμενος.
Αρχίσαμε όλοι να βαριόμαστε, και να ξεφυσάμε. Κάποια στιγμή, ρώτησα πόσοι υπάλληλοι εξυπηρετούν, και μου απάντησε μια από τις κοπέλες που περιμέναμε μαζί: "Δύο".
Για να καταλάβετε, περιμέναμε ήδη πενήντα λεπτά, και δεν είχε βγει κανένα από τα δυο άτομα που ήταν μέσα και εξυπηρετούνταν.

Εξω ακριβώς από την αίθουσα αναμονής, ήταν μια στάση λεωφορείου. Εγώ για να περάσει η ώρα μου, παρακολουθούσα τον κόσμο που έτρεχε για να προλάβει το λεωφορείο. Κάποιοι το προλάβαιναν, κάποιοι άλλοι όχι. "Τον/την καημένο/η" σκεφτόμουνα κάθε φορά, αφού πρώτα ζούσα το άγχος του, αν θα προλάβαινε ή όχι.

Και περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεναμε, μέχρι που μετά από μισή ώρα ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ!!!!
Μετά από ένα τέταρτο (δεν ξέρω το γιατί, μάλλον για να ξελαμπικάρει ο υπάλληλος;) μπήκε ο επόμενος μέσα. Είχα δηλαδή άλλους δυο μπροστά μου τώρα.
Για να μη σας τα πολυλογώ, η σειρά μου ήρθε μετά από άλλα 40 λεπτά!!!!
ΑΑΑΑΑΧ όταν άνοιξα την κλειστή πόρτα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο, νόμισα ότι μπήκα στον παράδεισο. Και γιατί  επιτέλους είχε έρθει η σειρά μου, αλλά και γιατί το δωμάτιο ΕΙΧΕ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ!!!  Με παρέλαβε μια καημένη υπάλληλος, που πολύ σύντομα ανακάλυψα ότι ήταν άσχετη από υπολογιστές, και απ' ότι μου εξήγησε, τώρα έμαθε, και την κατέβασαν αυτές τις μέρες από τον πιο πάνω όροφο, για τις αιτήσεις. Χωρίς υπερβολή, έκανε μισή ώρα να μου καταχωρήσει τις περιοχές προτίμησης. Κάποια στιγμή, της εξήγησα πώς να ανεβάζει γρήγορα με το ποντίκι την μπάρα, γιατί με τα βελάκια έκανε δέκα ώρες να βρει τις περιοχές.

Το διασκέδαζα και λίγο. Κάποια στιγμή της ανέφερα την ανακοίνωση με την καθαρίστρια, και μου είπε ότι το υπουργείο δεν πληρώνει πια καθαρίστριες. "Εμείς πληρώνουμε καθαρίστρια, και έρχεται μια φορά την εβδομάδα. Και το χαρτί υγείας εμείς το φέρνουμε" μου είπε.
Είπατε τίποτα;  Ναι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Κι εμείς κάνουμε αιτήσεις για διορισμό χαχαχα.
Μετά από ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΚΑΙ 20 λεπτά, χαιρετούσα τους υπαλλήλους, ευχόμενη καλό καλοκαίρι, και έβγαινα με φτερά στα πόδια έξω από το κτήριο της Β'βάθμιας. Μέχρι να βγω εγώ από το κλιματιζόμενο δωμάτιο, είχε γεμίσει η αίθουσα αναμονής τόσο, που άρχισαν και τα πρώτα προβληματάκια για τη σειρά προτεραιότητας.  Αχ τι καλά που είχα τελειώσει!!!!

Άντε του χρόνου πάλι.
Να περάσετε μια ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΕΡΑ καλοί μου, διαδικτυακοί φίλοι!!!!!!!!!!!!!!!