Η Αννούλα στην κατασκήνωση

Η Αννούλα στην κατασκήνωση
"Η Αννούλα στην κατασκήνωση" (Από 8 χρονών)

Οι συμπορευτές μου στο διαδίκτυο

Ο δικός μου εννιάλογος για τον σωστό εκπαιδευτικό

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΕΝΝΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΩΣΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ



1. Ο/η εκπαιδευτικός δεν δείχνει την αδυναμία του προς οποιοδήποτε παιδί.

2. Ο/η εκπαιδευτικός είναι ΑΓΑΠΗ και αναβλύζει αγάπη

3. Ο/η εκπαιδευτικός αφουγκράζεται ιδιαίτερα τα συνεσταλμένα παιδιά και τους τονώνει την αυτοπεποίθηση

4. Ο/η εκπαιδευτικός δίνει σε όλα τα παιδιά ίσες ευκαιρίες έκφρασης

5. Ο/η εκπαιδευτικός επιβραβεύει

6. Ο/η εκπαιδευτικός ενεργοποιεί την αίσθηση αλληλεγγύης μεταξύ των μαθητών
του

7. Ο/η εκπαιδευτικός δεν απογοητεύει, ενθαρρύνει

8. Ο/η εκπαιδευτικός είναι προσιτός

9. Ο/η εκπαιδευτικός είναι μάνα και πατέρας



Ροδούλα Σερδάρη-Παπαϊωάννου

Μουσικο-παιδαγωγός

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

Δεύτερη μέρα διακοπών!

Καλημέρα σας καλοί μου φίλοι.
Χα,χα,χα μην νομίζετε ότι θα σας ζαλίζω κάθε μέρα με αναρτήσεις του τύπου: 3η μέρα διακοπών, 4η μέρα διακοπών κλπ. Όχι, απλά ήθελα να σας διηγηθώ για το πώς πέρασα εκεί στο γραφείο Β΄βάθμιας εκπαίδευσης, που πήγα για να κάνω την αίτησή μου, αυτήν που σας έλεγα εχθές, θυμάστε;
Ξύπνησα λοιπόν πρωί πρωί -επτά και τέταρτο δηλαδή-, ήπια το καφεδάκι μου με το Γιαννάκη μου στη βεράντα, ετοιμάστηκα, πήρα την αίτηση που εκτύπωσα και συμπλήρωσα από εχθές, -ευτυχώς που υπάρχει και το internet- λούστηκα τα αντηλιακά, πήρα το μπουκαλάκι μου με το καταπαγωμένο νερό -που μέχρι να γυρίσω είχε γίνει τσάι, μπήκα στο αυτοκινητάκι μου με το aircondition, και ξεκίνησα.


Πάρκαρα λίγο πιο μακρυά απ΄ότι έπρεπε -λόγω λάθος υπολογισμού της θέσης του γραφείου-, και έτσι περπάτησα γύρω στο δεκάλεπτο. Δεν πειράζει όμως, γιατί έτσι κι αλλιώς τρελαίνομαι για περπάτημα. Εννέα και δέκα ήμουν στο γραφείο. Τι ευτυχία!!! ΜΟΝΟ ΤΡΙΑ ΑΤΟΜΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΝ!!! (Κούνια που με κούναγε...)
 Τα καλημέρισα, έφερα ένα γύρω την αίθουσα αναμονής και κάθισα. Ξέρετε, όταν εμείς οι άνθρωποι συναντιόμαστε για τον ίδιο λόγο κάπου, νιώθουμε σαν να γνωριζόμαστε από πάντα. Κάτι τέτοιο νιώθαμε κι εμείς οι τέσσερις εκεί, μέσα στη ζεστή αίθουσα αναμονής. Και περιμέναμε, και περιμέναμε, και περιμεεεεεεεεεεεναμε, αλλά δεν έβγαινε κανείς από το κλειστό γραφείο, για να μπει καινούριος για αίτηση.

Κάποια στιγμή, πήρε το μάτι μου μια ανακοίνωση τοιχοκολλημένη, που έγραφε: "Παρακαλώ, διατηρείτε το χώρο καθαρό, λόγω έλλειψης καθαρίστριας. Ευχαριστούμε."
Αυθόρμητη όπως είμαι γέλασα και το έδειξα και στους υπόλοιπους.
Και περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεναμε, και κανένας δεν έβγαινε από το κλειστό γραφείο για να μπει ο επόμενος.
Αρχίσαμε όλοι να βαριόμαστε, και να ξεφυσάμε. Κάποια στιγμή, ρώτησα πόσοι υπάλληλοι εξυπηρετούν, και μου απάντησε μια από τις κοπέλες που περιμέναμε μαζί: "Δύο".
Για να καταλάβετε, περιμέναμε ήδη πενήντα λεπτά, και δεν είχε βγει κανένα από τα δυο άτομα που ήταν μέσα και εξυπηρετούνταν.
Εξω ακριβώς από την αίθουσα αναμονής, ήταν μια στάση λεωφορείου. Εγώ για να περάσει η ώρα μου, παρακολουθούσα τον κόσμο που έτρεχε για να προλάβει το λεωφορείο. Κάποιοι το προλάβαιναν, κάποιοι άλλοι όχι. "Τον/την καημένο/η" σκεφτόμουνα κάθε φορά, αφού πρώτα ζούσα το άγχος του, αν θα προλάβαινε ή όχι.

Και περιμέναμε και περιμέναμε και περιμέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεναμε, μέχρι που μετά από μισή ώρα ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΒΓΗΚΕ Ο ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΣ!!!!
Μετά από ένα τέταρτο (δεν ξέρω το γιατί, μάλλον για να ξελαμπικάρει ο υπάλληλος;) μπήκε ο επόμενος μέσα. Είχα δηλαδή άλλους δυο μπροστά μου τώρα.
Για να μη σας τα πολυλογώ, η σειρά μου ήρθε μετά από άλλα 40 λεπτά!!!!
ΑΑΑΑΑΧ όταν άνοιξα την κλειστή πόρτα και μπήκα μέσα στο δωμάτιο, νόμισα ότι μπήκα στον παράδεισο. Και γιατί  επιτέλους είχε έρθει η σειρά μου, αλλά και γιατί το δωμάτιο ΕΙΧΕ ΚΛΙΜΑΤΙΣΜΟ!!!  Με παρέλαβε μια καημένη υπάλληλος, που πολύ σύντομα ανακάλυψα ότι ήταν άσχετη από υπολογιστές, και απ' ότι μου εξήγησε, τώρα έμαθε, και την κατέβασαν αυτές τις μέρες από τον πιο πάνω όροφο, για τις αιτήσεις. Χωρίς υπερβολή, έκανε μισή ώρα να μου καταχωρήσει τις περιοχές προτίμησης. Κάποια στιγμή, της εξήγησα πώς να ανεβάζει γρήγορα με το ποντίκι την μπάρα, γιατί με τα βελάκια έκανε δέκα ώρες να βρει τις περιοχές.

Το διασκέδαζα και λίγο. Κάποια στιγμή της ανέφερα την ανακοίνωση με την καθαρίστρια, και μου είπε ότι το υπουργείο δεν πληρώνει πια καθαρίστριες. "Εμείς πληρώνουμε καθαρίστρια, και έρχεται μια φορά την εβδομάδα. Και το χαρτί υγείας εμείς το φέρνουμε" μου είπε.
Είπατε τίποτα;  Ναι έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Κι εμείς κάνουμε αιτήσεις για διορισμό χαχαχα.
Μετά από ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΚΑΙ 20 λεπτά, χαιρετούσα τους υπαλλήλους, ευχόμενη καλό καλοκαίρι, και έβγαινα με φτερά στα πόδια έξω από το κτήριο της Β'βάθμιας. Μέχρι να βγω εγώ από το κλιματιζόμενο δωμάτιο, είχε γεμίσει η αίθουσα αναμονής τόσο, που άρχισαν και τα πρώτα προβληματάκια για τη σειρά προτεραιότητας.  Αχ τι καλά που είχα τελειώσει!!!!


Άντε του χρόνου πάλι.
Να περάσετε μια ΥΠΕΡΟΧΗ ΜΕΡΑ καλοί μου, διαδικτυακοί φίλοι!!!!!!!!!!!!!!!

17 σχόλια:

  1. Πάντως βρε Ροδούλα μου σε χαιρομαι που ακόμη και μέσα από τόση ταλαιπωρία, βρίσκεις τον τρόπο να το διασκεδάζεις :)
    Εμένα μιλάμε θα με είχαν ακούσει μέχρι το απέναντι τετράγωνο χα χα χαα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τουλαχιστον εφυγες ορεξάτη απο εκει!!! κάτι ειναι κ αυτο! εισαι θετικος ανθρωπος μαλλον!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..αντε και καλη τοποθετηση...και καποια στιγμη μονιμοποιηση και για ολους εσας που σας ταλαιπωρουν!

    καλο βραδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Έλενά μου,
    Δύσκολα θα αφήσω μια άσχημη κατάσταση να με ρίξει. Ξέρεις το τραγούδι που λέει:
    "Χαλαρά, η ζωή είναι ωραία, χαλαρά"
    Ε με εκφράζει ξέρεις. Όταν βρίσκομαι σε μια δυσάρεστη κατάσταση όπως τη σημερινή, απλά σκέφτομαι ότι αργότερα θα είναι παρελθόν, και απλά θα το θυμάμαι. Δεν είναι το κέντρο της ζωής μου η συγκεκριμένη στιγμή, και έτσι το αντέχω.
    Καλό βράδυ να έχεις, και σου στέλνω και πολλάααα φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα "Εκφράσου" μου!
    Φυσικάααα, έφυγα με τέτοια χαρά επειδή τελείωσα, που δεν τη φαντάζεσαι. Εξάλλου ήταν ακόμη 11:10 και είχα όοολη τη μέρα μπροστά μου.
    Καλό σου βράδυ!!!!
    Και πολλά πολλά φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ααααχ Ηλία μου, αυτό είναι ένα θέμα που πονάει. Και σίγουρα ούτε και φέτος θα μας καλέσουν, αλλά να, έπρεπε η αίτηση να γίνει μην τυχών και. Κάνω για όλα αίτηση. Δημοτικά, γυμνάσια, μουσικά γυμνάσια και Λύκεια. Βέβαια δεν βάζω μακρινές περιοχές, αλλά και να έβαζα, σιγά που θα με φώναζαν, είμαι στο 8οο τόσο χαχαχα.
    Καλό σου βράδυ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. παντα ετσι θετικος ανθρωπος να εισαι γλυκια μου Ροδουλα!! ετσι περνας ακομα πιο ομορφα :) καλημεραααα!! φιλακια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χα Χα Χα..! Είχες δηλαδή μία πολύ ενδιαφέρουσα ημέρα..:-)
    Μου αρέσει τόσο ο τρόπος που αφηγείσαι..!
    Δε θα μας πείραζε καθόλου να υπάρχει και ''3η μέρα διακοπών'', ''4η μέρα διακοπών'' κλπ. Να είσαι σίγουρη..!
    Σε φιλώ με πολύ αγάπη..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευχαριστω πολυ για τις ευχες!! :)
    να εισαι καλα!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μάνο δυο ώρες και κάτι; Μα εσύ πρέπει να ευλογείς τα θεία. Όχι μόνο αυτό, αλλά παρέδωσες και μαθήματα υπολογιστών στην υπάλληλ, δωρεάν.
    Το καταδιασκεδασα γιατί μου αρέσουν οι ιστορίες με δημόσιο και υπηρεσίες κι εσύ μας την έδωσες απολαυστικά!!

    Επιτέλους άρχισα μόλις σήμερα το απόγευμα να διαβάζω κανονικά το "Η Αννούλα..."
    Λοιπόν έχω φτάσει εκεί που έχει ανέβει στο πούλμαν μουτρωμένη για να φύγει.
    Μέχρι εδώ ομολογώ ότι είδα όλους μας γονείς και παιδιά μέσα στην ιστορία. Είναι τόσο "ρεοουσα"
    η αφήγηση σου που αν δεν με διακόπτανε θα το διάβαζα μέχρι το τέλος.
    Το χτίσιμο των χαρακτήρων (μαμάς, φίλης, μπαμπάς και Αννούλας) στέρεος και απολύτως ρεαλιστικός.
    Μου αρέσει πολύ πόσο όμορφα επανέρχεσαι για εξηγήσεις μια προϋπάρχουσα κατάσταση ή σχέση, μπαίνοντας στην θέση του παιδιού -αναγνώστη. Η εικονογράφηση και όλη ατμόσφαιρα που αναδύεται είναι τόσο δροσερή που μέσα στο κάυσωνα είναι το απολύτως πνευματικό δροσιστικό.
    Αλλά θα επανέλθω. Είμαι μόνο στην σελίδα 37 νομίζω ακόμη.

    Πολλούς ασπασμούς από Αθήνα γεμάτη όζον.
    Εσείς είστε πίσω ή εδώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εγώ πάντως Ροδούλα μου λέω κάθε εμπόδιο για καλό.Εκείνη τη στιγμή που καθυστερείς κάπου,χωρίς τη θέλησή σου,είμαι σίγουρη πως όλο το σύμπαν συνομωτεί για να σε γλυτώσει απο κάτι πιο δυσάρεστο.Μπορείς λοιπόν να το δεις και απο τη θετική του πλευρά πως κάποιος σε προσέχει.....φιλάκια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ροδούλα ξέχασα στο προηγούμενο σχόλιο να γράψω το όνομά μου το σύμπαν με καθυστέρησε χα χα χα


    Sophie...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ναι Μαράκι μου, πάντα προσπαθώ να "διασκεδάζω" τις όποιες δύσκολες στιγμές μου. Η θεωρία που έχω αναπτύξει, και προσπαθώ να την περάσω και στις κόρες μου, είναι πως ότιδήποτε δύσκολο ή ανιαρό ζούμε, θα περάσει και θα το θυμόμαστε. Για τα πιο δύσκολα, εγώ προσωπικά παίρνω δύναμη από την Παναγιά!
    Πολλά-πολλά φιλάκια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το γέλιο σου αγαπημένη μου lonely, έφτασε μέχρι τ' αυτιά μου και τα δρόσισε. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα, που σε ένιωσα τόσο ευδιάθετη!!!!
    Σου εύχομαι να είσαι ΠΑΝΤΑ έτσι, χαρούμενη!!!
    Θα ξανακάνω ανάρτηση τύπου τάδε μέρα διακοπών, αφού σου αρέσει, αλλά κάτσε να είναι κάτι διαφορετικό, ε; χαχαχα.
    Καλό βράδυ σου εύχομαι, και σου στέλνω πολλά πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χαχαχαχα, είδες Χριστόφορε; Αυτά μόνο στο δημόσιο τα ζούμε.
    Στον πρόλογο είσαι ακόμα δεν έφτασες στο ζουμί. Μετά έχει την πλάκα.
    Ανυπομονώ να το τελειώσεις. Χαίρομαι που καταφέρνει να σου χαρίσει "δροσερές στιγμές".
    Τα φιλιά μου
    Υ.Γ.
    Εδώ, Αθήνα είμαστε και "λιώνουμε" Αφού λέω στο Γιάννη, μας προετοιμάζει για την Κύπρο χαχαχα. (Εκεί κολλάει το θερμόμετρο στους 40 βαθμούς, και έχει τέτοιο πείσμα η αφιλότιμη η θερμοκρασία, που δεν κατεβαίνει με τίποτα ολόκληρο το μήνα).
    Μια συμβουλή. Όταν αποφασίσεις να πας Κύπρο, μην το κάνεις ποτέ καλοκαίρι. Πάσχα ή φθινόπωρο.
    Αν πάμε στο χωριό του παππού σου, θα σου μεταφέρω τις εντυπώσεις μου, και θα πω στο Γιάννη (που είναι μανιακός φωτογράφος χαχα) να σου στείλει όσες μπορεί, με mail.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και αναρωτιόμουν κι εγώ ποιος ήτανε, μέχρι να διαβάσω το επόμενο σχόλιο χαχαχα.
    Ναι δίκαιο έχεις, δεν το είχα σκεφτεί έτσι!!!
    Πολλά-πολλά φιλάκια!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή